Mt 9, 14-17

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»

Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».

Dlaczego my i faryzeusze  dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?         
Mt 9,14

Przyszli do Jezusa uczniowie Jana, zapewne gorliwi, sumienni, wierni Bogu i nierozumiejący postawy uczniów Jezusa. Widzą zachowanie, które wymyka się uznawanym przez nich normom, i nie wiedzą, co z nim zrobić. Ich przykład i odpowiedź Jezusa są dla nas podpowiedzią, jak uczyć się rozeznawania tego, co zgodne z wolą Bożą. Dają nam dwie wskazówki. Po pierwsze, warto wnikliwie przeanalizować sytuację, spojrzeć z wielu różnych stron i postarać się zrozumieć, dlaczego akurat ta wymaga innego zachowania. Po drugie, to jednak stały element naszej codzienności i wymaga od nas przyglądania się dotychczasowym praktykom, by to, co najcenniejsze, nie zginęło, ale zostało zachowane w odpowiedniej formie.