Mt 5, 13-16

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.

Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu.

Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie».

Niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego,  który jest w niebie.  
Mt 5,16

Dzisiejszą Ewangelię poprzedza Psalm 119. Warto go przeczytać w pełnej wersji, bo jest nasycony opowieściami o korzyściach, które płyną z przestrzegania przykazań. Psalmista mówi: „Biegnę drogą Twoich przykazań, bo czynisz moje serce szerokim”. Bóg daje nam przykazania nie po to, by ograniczyć nasze pole działania, ale po to, by poszerzać nasze serca i czynić nasze życie pełnym. By nas nasycić światłem Słowa i uczynić ludźmi autentycznymi. Przykazania są częścią naszej tożsamości i tym, co sprawia, że stajemy się światłem dla innych i solą, która nie traci smaku. Przykazania sprawiają, że stajemy się harmonijni.