Łk 10,1-9

Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.

Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.

Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!» Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże»”.

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was.
Łk 10,6

Można mówić wielkie słowa o potrzebie pokoju, ale jeżeli ktoś sam nie ma pokoju w sercu, nie uczyni go w świecie. Ewangelia nam o tym przypomina. Jezus daje nam dzisiaj ważną wskazówkę, co zrobić w chwili, kiedy ktoś nie chce przyjąć pokoju. Trzeba zachować pokój w sobie. Nasze słowa nie zmienią człowieka, który nie ma w sercu pokoju, ale może go zmienić nasza jednoznaczna postawa. Jest taka opowieść o jednym z ojców pustyni, do którego przyjechał ważny hierarcha. Podczas całego spotkania ojciec ów milczał. W końcu uczeń jego nie wytrzymał i poprosił, żeby powiedział jakieś słowo do hierarchy. Na co ojciec odpowiedział: jeżeli nie zbuduje go moje milczenie, nie zbudują go moje słowa. Zachować chrześcijańską postawę, to znaczy zachować postawę, która zbuduje dobro.

Przeczytaj Czytania na każdy dzień