Mt 12, 1-8

Pewnego razu Jezus przechodził w szabat pośród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna.

Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». A On im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom?

Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.

Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».

Gdybyście zrozumieli.
MT 12,7

Bardzo lubię te fragmenty Pisma, w których Jezus obala jakieś tradycje, obrzędy i mówi do ludzi, co tak naprawdę jest ważne. Powinno to budzić w nas chęć aktywności intelektualnej i chęć niezaprzestawania myślenia. Ostatnio przyznałem się bliskiej mi osobie, że czasami mam wrażenie, iż niczego już nie odkryję w Piśmie Świętym (co za okropny brak pokory!). Dostałem szybką odpowiedź. „Paweł, to najlepszy dowód na to, że jeszcze niewiele odkryłeś” – usłyszałem. Nie dajmy zawlec się w pułapkę nudy i zarozumialstwa. Przesłanie Jezusa to piękna, bardzo głęboka i często zaskakująca wiedza, której możemy i powinniśmy używać w każdym czasie i w każdej dziedzinie naszego życia. A jeśli myślimy, że już wszystko wiemy, to znaczy, że nic nie wiemy.