Łk 10,25-37

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»

Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»

On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».

Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»

Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.

Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie».  Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!»

Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? (...) Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz? Łk 10,25-26

Boga, kochać bliźniego – to klucz do życia wiecznego – mówi Jezus pytającemu Go o tę sprawę uczonemu w Piśmie. A kto jest moim bliźnim? – słyszy w odpowiedzi mające usprawiedliwić własną obojętność na potrzeby bliźnich pytanie.

Kto jest moim bliźnim – pytamy i my. Tylko ci, którzy okazali nam miłosierdzie? Z którymi łączą nas więzy krwi, przyjaźń czy choćby koleżeństwo? Jezus wzywa, by okazać serce każdemu potrzebującemu, którego w życiu spotkamy. No jasne, nieraz trzeba stracić czas, niekiedy też trochę pieniędzy. Ale warto. Bo tak gromadzę skarby tam, gdzie nie zniszczy ich ani mól, ani rdza, ani inflacja.