Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby on się objawił Izraelowi».

Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że on jest Synem Bożym».

Obserwacja świata może doprowadzić do pesymizmu. Dostrzegamy grzechy poszczególnych osób, a nawet całe struktury zła. Jednak z Ewangelii płyną słowa pełne nadziei: oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. Jezus poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie zniszczył jądro zła. Jeśli w świecie jeszcze istnieją grzechy, to są to pozostałości wszechwładnie panującego kiedyś imperium ciemności. Świat przez Baranka Bożego odkupiony, czyli naprawiony u korzenia, zmierza w stronę światła i szczęścia. Mesjański tytuł „Baranek Boży”, który słyszymy podczas Mszy, przynagla nas, byśmy wraz z Jezusem stanęli wyraźnie po stronie światła i odrzucili wszelkie wpływy ciemności.