Kapelan szpitalny jako mediator w konfliktach? Kontrowersyjne, ale nie wykluczone

W opublikowanym niedawno wydaniu specjalnym „Medycyny Praktycznej”, zatytułowanym: „Współczesne wyzwania etyki medycznej”, ks. dr Waldemar Głusiec pisze o mniej typowych rolach kapelanów szpitalnych. Zgodnie z wynikami jego badań blisko tysiąc polskich kapelanów szpitalnych – zwykle duchownych katolickich – zajmuje się nie tylko roznoszeniem Komunii Świętej, spowiadaniem, odprawianiem Mszy Świętej i udzielaniem sakramentu chorych. Czasem przyjmują oni także role, które nie są stricte kapłańskie, ale mogą się mieścić w zakresie tego, co nazywamy posługą (dusz)pasterską.

Po pierwsze, chodzi o rolę doradcy w trudnych sytuacjach medycznych czy bioetycznych. Z prośbą o taką radę może się do księdza zwrócić pacjent, ktoś z jego rodziny albo członek personelu medycznego. Po drugie, może to być rola mediatora pomiędzy personelem medycznym a pacjentem czy jego rodziną, a także pomiędzy członkami zespołu medycznego.

Statystyka

Ks. dr Głusiec przeprowadził ogólnopolską ankietę, w której udział wzięło stu – czyli około 10 proc. – polskich kapelanów szpitalnych. Prawie co trzeci z nich (dokładnie 29 proc.) zadeklarował, że był proszony o pomoc w podjęciu trudnej decyzji medycznej. Prośby te płynęły od pacjentów i/lub ich rodzin (u 27 proc. ankietowanych) oraz od lekarzy i/lub innych pracowników medycznych (u 19 proc. respondentów).