Co można zrobić z błogosławieństwami?

W uroczystość Wszystkich Świętych słyszymy Ewangelię o ośmiu błogosławieństwach. Wiele już napisano na temat tej „konstytucji” królestwa Bożego. Jej punkty to nie tyle wskazówki, co wspaniałe obietnice składające się na dokument czułości Boga do człowieka, który jest zraniony grzechem, ale chce kochać. Akcent położony zostaje nie na ludzkie działanie, lecz na Boży plan wobec ludzkości. Mamy w Polsce piękne świadectwo poddania się temu planowi. W 1942 roku Maria Okońska zgromadziła grupę koleżanek, aby omówić, jak będzie wyglądała ich dalsza współpraca. Pragnęły one odnowy życia katolickiego przez pracę z dziewczętami i kobietami. Wierzyły w niepowtarzalną rolę kobiety w kształtowaniu Kościoła i społeczeństwa – kobiety, dla której wzorem jest Maryja. Wszystkie dla tej idei chciały oddać życie, dlatego bardzo szybko ich grupa zaczęła przybierać cechy instytutu osób konsekrowanych żyjących w świecie. Podczas tego pierwszego spotkania było ich osiem, stąd pomysł na nazwę grupy – Ósemka. Zaczęły się zastanawiać, co w świetle słowa Bożego oznacza ta cyfra. Wtedy Okońska zauważyła, że w Ewangelii jest osiem błogosławieństw! Uznały je za swój program, ale także rozpisały błogosławieństwa na karteczkach i każda z nich wylosowała jedno, z którym miała związać swoje życie w sposób szczególny. Dziewczyny z Ósemki nie były pierwszymi ani ostatnimi osobami, które starały się dostosować własne życie do Kazania na Górze. Dzisiaj obserwujemy proces odwrotny – dostosowywanie Ewangelii do życia. Popularność zdobyły ostatnio tzw. nowe błogosławieństwa, przedstawione podczas Ogólnopolskiego Kongresu Nowej Ewangelizacji. Cóż można o nich powiedzieć? „Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową” (Ga 1,6-7).