Papież zezwolił na kanonizację bł. Carlo Acutisa

Dekrety o cudzie do kanonizacji dotyczą:

- błogosławionego Józefa Allamano. Urodził się on 21 stycznia 1851 roku w małej wiosce Castelnovo de Asti, w pobliżu Turynu (Włochy). Naukę pobierał u salezjanów w Valdocco, a następnie w seminarium duchownym w Turynie. W roku 1873 przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz też został ojcem duchownym w seminarium. W 1880 roku został mianowany kustoszem Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Turynie. Od dzieciństwa marzył o wyjeździe na misje, jednak słabe zdrowie mu na to nie pozwalało. Dlatego 29 stycznia 1901 roku, założył Instytut Misjonarzy Matki Bożej Pocieszenia (Missionari della Consolata). Pierwsza grupa misjonarzy wyruszyła do Kenii w 1903 roku. Ks. Józef pozostał przy swoim Sanktuarium, jako kapłan diecezjalny. Jako Założyciel czuwał nad formacją zakonną i misyjną swoich synów duchowych i nad rozwijającymi się misjami w Afryce. W związku z potrzebami tej pracy 29 stycznia 1910 roku założył Instytut Sióstr Misjonarek Consolaty Najświętszej Maryi Panny Pocieszycielki. Siostry wyruszyły śladem misjonarzy do Afryki i Ameryki Łacińskiej, gdzie po dzień dzisiejszy owocnie pracują u boku misjonarzy. Ks. Józef Allamano został kanonikiem kapituły przy katedrze w Turynie i stał się doradca biskupów, kapłanów, zakonników i ludzi rozmaitego pokroju. Ksiądz Allamano zmarł w opinii świętości 16 lutego 1926 roku. Beatyfikował go 7 października 1990 roku Ojciec Święty Jan Paweł II.

- błogosławionego Carlo Acutisa, wiernego świeckiego. Urodził się 3 maja 1991 r. w Londynie (Anglia) gdzie wówczas przebywali jego rodzice Antonia i Andrea Acutisowie i zmarł 12 października 2006 r. w Monzie (Włochy). Wyróżniała go niezwykła pobożność. Już od najmłodszych lat codziennie odmawiał różaniec, a w wieku siedmiu lat poprosił o możliwość przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej. Był zwykłym chłopakiem. Lubił biegać i grać w piłkę, fascynowały go komputery i nowe technologie. Uwielbiał zwierzęta, więc hodował i psy, i koty, i rybki. A jednocześnie wspierał imigrantów, których spotykał w Mediolanie.  Po swoich lekcjach pomagał w nauce młodszym kolegom i tworzył strony internetowe dla parafii oraz różnych projektów, w tym dla wolontariatu prowadzonego przez Instytut Leona XIII. Zaprojektował kilka wystaw multimedialnych, z których najsłynniejsza jest ta poświęcona cudom eucharystycznym. Jego aktywne życie niespodziewanie przerwała choroba. Początkowo myślano, że to zwykłe przeziębienie. Gdy trafił do szpitala, zdiagnozowano u niego ostra białaczkę szpikową. Mózg Carla przestał funkcjonować 11 października 2006 roku, a jego śmierć stwierdzono 12 października, 72 godziny po postawieniu diagnozy. Proces beatyfikacyjny Carla rozpoczął się w diecezji mediolańskiej w 2013 roku. 5 lipca 2018 papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności jego cnót, a 21 lutego 2020 zatwierdził cud za jego wstawiennictwem. Carlo Acutis został beatyfikowany 10 października 2020 roku w Asyżu, gdzie spoczywają jego doczesne szczątki. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzimy 12 października.

Jak bł. Carlo Acutis nawrócił swego opiekuna-hinduistę

Kolejny dekret o cudzie (do beatyfikacji) dotyczy sługi Bożego Jana Merliniego, kapłana i moderatora generalnego Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa; ur. 28 sierpnia 1795 r. w Spoleto (Włochy) i zm. 12 stycznia 1873 r. w Rzymie (Włochy).

Dwa dekrety o męczeństwie (do beatyfikacji) dotyczą:

ks. Stanisława Streicha, kapłana diecezjalnego; ur. 27 sierpnia 1902 r. w Bydgoszczy (Polska) i zamordowanego z nienawiści do wiary 27 lutego 1938 r. w Luboniu (Polska);

oraz służebnicy Bożej Marii Magdaleny Bódi, wiernej świeckiej; ur. 8 sierpnia 1921 r. w Szgliget (Węgry) i zamordowanej z nienawiści do wiary 23 marca 1945 r. w Litér (Węgry). Została zamordowana przez sowieckiego żołdaka, który usiłował ją zgwałcić. Po śmierci młodej kobiety kardynał Josef Mindszenty, który był wówczas biskupem Veszprém (jego proces beatyfikacyjny również jest w toku), otrzymał dwudziestostronicowy protokół opisujący wydarzenia. Na podstawie treści tego tekstu przystąpiono do wstępnych etapów procesu męczeństwa, jednak przetłumaczone już na łacinę dokumenty nigdy nie dotarły do Rzymu, gdyż zaginęły w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Około 1990 roku udało się wznowić proces, zaczynając od oryginalnych protokołów i oświadczeń księży i innych świadków, którzy znali potencjalnego męczennika. Proces diecezjalny rozpoczęto w diecezji Veszprém 18 stycznia 2011 roku.

Dekrety o heroiczności cnót dotyczą:

- sługi Bożego Wilhelma Gattianiego (w świecie Oskara), kapłana profesa Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów; ur. 11 listopada 1914 r. w Badi, wiosce w gminie Castel di Casio (Bolonia) i zm. 15 grudnia 1999 r. w Faenza (Włochy)

- sługi Bożego Ismaela Molinero Novillo, zwanego Ismaelem de Tomelloso, wiernego świeckiego; ur. 1 maja 1917 r. w Tomelloso (Hiszpania) i zm. 5 maja 1938 r. w Saragossie (Hiszpania)

- sługi Bożego Henryka Medi, wiernego świeckiego; ur. 26 kwietnia 1911 r. w Porto Recanati (Włochy) i zm. 26 maja 1974 r. w Rzymie (Włochy).

Ojciec Święty zaaprobował również pozytywne głosy Sesji Zwyczajnej kardynałów i biskupów w sprawie kanonizacji błogosławionych Emanuela Ruiza i 7 Towarzyszy z Zakonu Braci Mniejszych oraz Franciszka, Abdela Mooti i Rafaela Massabki, wiernych świeckich, zabitych z nienawiści do wiary w Damaszku (Syria) w dniach 9-10 lipca 1860 r., i postanowił zwołać konsystorz, który obejmie również kanonizację błogosławionych Józefa Allamano, Marii-Leonii Paradis, Heleny Guerra i Carlo Acutisa.