Zbawienne posłuszeństwo. Komentarz Marcina Zielińskiego do niedzielnego II czytania

Czytanie z Listu do Hebrajczyków (Hbr 5,7-9)

Przeżywając czas Wielkiego Postu, wpatrujemy się w krzyż Jezusa, który jest dla nas źródłem zbawienia. Zbawienie kojarzy nam się jednak często jedynie z chwilą, gdy umieramy i przechodzimy do wieczności. Ono jednak zaczyna się już od naszego chrztu i decyzji wejścia na drogę posłuszeństwa Bogu. Już teraz jesteśmy zaproszeni do tego, by w czasie naszego pobytu na ziemi objawiać moc Królestwa Bożego.

Podczas jednej z ostatnich posług na południu Polski usłyszeliśmy ze wspólnotą świadectwo kobiety, która uczestniczyła w naszym wieczorze ewangelizacyjnym. Przyszła na spotkanie, cierpiąc na jaskrę, a na jedno oko nie widziała zupełnie z powodu całkowitego uszkodzenia nerwu wzrokowego. Po modlitwie o uzdrowienie wzruszona złożyła świadectwo, opisując dokładnie, co widzi, patrząc okiem, które było niewidome. Zadzwoniliśmy do niej kilka dni później i dzieliła się z nami radością odzyskania wzroku i tym, że nadal widzi bardzo dobrze. Te znaki dzieją się dzięki ofierze Jezusa na krzyżu, bo – jak pisze Izajasz – „w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53,5).

Dzisiejszy fragment z Listu do Hebrajczyków przypomina nam o zbawieniu, które dokonało się dzięki Jezusowi. Ciekawe jest jednak ostatnie zdanie, które tłumaczy, kto jest dziedzicem życia wiecznego i kto tak naprawdę może je otrzymać. Tłumaczenie, które czytamy, mówi o tym, że dziedzicami wiecznego zbawienia są ci, „którzy słuchają Jezusa”. W oryginalnym tekście autora natchnionego znajduje się zwrot, które tłumaczy się również jako „posłuszeństwo”. Słowo Boże w wielu miejscach przestrzega nas, abyśmy nie byli jedynie słuchaczami, lecz wykonawcami słów Jezusa. Sam fakt, że bywam czasem w kościele i usłyszę, co mówi Bóg, nie sprawia, że mogę nazywać się Jego uczniem i naśladowcą. Ciekawostką jest to, że to samo słowo „posłuszeństwo” użyte jest we fragmencie z Ewangelii św. Mateusza (Mt 8,27), kiedy czytamy, że nawet wicher i jezioro są mu posłuszne”. Jeśli wicher i jezioro są posłuszne słowom Jezusa, to co powstrzymuje nas przed tym samym?

  Henryk Przondziono / Foto Gość