Ewangelia Pawła

To słowo ma u Pawła znaczenie bardziej podstawowe. Występuje ono albo jako czasownik oznaczający czynność głoszenia Dobrej Nowiny, albo (częściej) jako rzeczownik oznaczający treść oznajmianej prawdy. Paweł mówi o „Ewangelii Bożej”, „Ewangelii Chrystusa”, „Ewangelii Jego Syna”, ale też posługuje się wyrażeniami: „moja Ewangelia”, „nasza Ewangelia” czy „Ewangelia, którą głoszę”. Paweł rozumiał Ewangelię jako podsumowanie wydarzenia Chrystusowego, które w zwiastowanym słowie zostaje przedstawione człowiekowi jako wezwanie, zaproszenie.

Jakie są charakterystyczne cechy Ewangelii głoszonej przez Apostoła? Jest to objawienie, które w pełni zostanie odkryte dopiero przy końcu czasów. Ewangelia ma charakter dynamiczny – jest „mocą Bożą ku zbawieniu każdego wierzącego” (Rz 1,16). Jest obietnicą. Ma charakter normatywny – w jej świetle trzeba czytać Stary Testament i wszystko. Jej głoszenie jest misją skierowaną do wszystkich ludzi. Paweł uważał, że istnieje tylko jedna Ewangelia, czyli prawda o Jezusie Chrystusie, której był niegodnym sługą.

Teraz Jezus
„Paweł chce przemawiać do nas dzisiaj” – mówił Benedykt XVI, otwierając Rok św. Pawła w rzymskiej Bazylice za Murami. Papież zachęcał do odkrycia Pawła jako naszego nauczyciela wiary. W naszym cyklu szukamy klucza do jego nauczania. Próbujemy przybliżyć podstawowe wątki jego nauczania, uchwycić kluczowe pojęcia. Mamy nadzieję, że nasze katechezy staną się zachętą i pomocą w lekturze jego tekstów. Ostatecznie nie chodzi o Pawła, ale o Ewangelię, którą głosi. Pisaliśmy już o źródłach jego teologii, o wizji Boga. Dziś: Jezus Chrystus. Dla Apostoła Narodów nie ma ważniejszego i bardziej fascynującego tematu. Paweł nie opowiada o Jezusie, on Nim żyje, zwiastuje Go, przepowiada, chce Nim zachwycić wszystkich.