Sophie Scholl i teologia sumienia

Sophie Scholl została stracona w 1943 roku w Monachium wraz ze swoim bratem Hansem i przyjacielem Christophem Probstem za udział w produkcji i rozprowadzaniu ulotek antynazistowskiej grupy „Biała Róża”. Przed egzekucją Sophie i jej brat prosili o możliwość przyjęcia do Kościoła katolickiego. Scholl w Niemczech uznawana jest za bohaterkę narodową. Nakręcono o niej dwa filmy fabularne i wiele dokumentalnych, jej imię nosi ponad 200 szkół.

Profesor Guenter Beim, niemiecki znawca pism kard. Johna Henry’ego Newmana, i Jakob Knab, biograf Sophie Scholl, ogłosili, że według ich badań, za odwagą niemieckiej bohaterki stała „teologia sumienia” Newmana, którego dorobek stanowi inspirację dla wielu chrześcijan.

Dokumenty odkryte przez Knaba to korespondencja między Scholl i jej chłopakiem Fritzem Hartnagelem, oficerem Wehrmachtu. Gdy w maju 1942 roku Hartnagel wyjeżdżał na front wschodni, Sophie podarowała mu dwa tomy kazań Newmana. Sophie poznała prace Newmana przez Theodora Haeckera, uczonego, który pod ich wpływem nawrócił się na katolicyzm. Na początku II wojny światowej Haecker stał się dobrym znajomym Schollów i miał znaczny wpływ na kierunek ich działalności.