Ktoś o nich pomyślał

Zależało nam na tym, by sama młodzież zaproponowała formy spędzania w nich wolnego czasu. Dzięki przeprowadzeniu ankiet udało nam się „zinwentaryzować” potrzeby środowiska lokalnego. Pojawiły się takie propozycje, jak: klub młodego kucharza, kącik krawiecki, pokazy mody, chór. Dostosowaliśmy się do tych potrzeb. Dzieci były usatysfakcjonowane, że wreszcie ktoś o nich pomyślał.

Dla miasta są to bardzo małe pieniądze, bo świetlice istnieją przy szkołach, więc nie potrzeba np. płacić dodatkowo za media. Szkoły za to wzbogaciły się o nowy sprzęt. Dzieci wreszcie zaczęły się identyfikować ze szkołą, która przestała się kojarzyć wyłącznie z dydaktyką.

Nauczyciele mogą popołudniami lepiej poznać swoich uczniów. Mówią, że przynosi im to większą satysfakcję niż lekcje, mimo że pracują za mniejsze pieniądze. Zadowoleni są także rodzice, bo widzą, że ich dzieci zostały docenione, że odkryły w sobie zdolności teatralne czy plastyczne.

W tej chwili jest w Kielcach 29 takich świetlic, a programem zostało objętych 5 tysięcy dzieci. W ramach programu stworzyliśmy także szkolne grupy konsultacyjne. Organizowaliśmy szkolenia tych wszystkich grup, które biorą udział w procesie wychowawczym: dyrektorów szkół, rodziców, dzieci. Rozwiązywanie problemów wychowawczych odnosi skutek tylko wtedy, kiedy obejmuje cały system.