Boskie Dzieciątko, zmiłuj się

Kult Dzieciątka Jezus rozwinął się dzięki tradycji karmelitańskiej. Przenieśmy się do XVII-wiecznej Francji, targanej wojnami religijnymi. W niewielkim karmelitańskim klasztorze w Beaune w Burgundii czczona jest figurka Dzieciątka Jezus zwana Małym Królem Łaski. Godzinami klęczy przed nią s. Małgorzata Parigot. Pewnego razu prosi spowiednika o ułożenie modlitwy do Dzieciątka Jezus. Tak powstaje pierwsza Litania do Dzieciątka Jezus. Wkrótce zostaje ustanowione wspomnienie Dzieciątka Jezus, obchodzone 25. dnia każdego miesiąca. Rozwijają się też praktyka poświęcania poszczególnych godzin dnia 12 latom życia Jezusa oraz nowenna odprawiana od 25 stycznia do 2 lutego.

Litania do Dzieciątka Jezus to modlitwa skierowana do Chrystusa, w której wspominamy Jego przyjście na świat w konkretnym, historycznym momencie. Okoliczności narodzin Bożego Syna odgrywają tu znaczącą rolę. Uboga grota, żłób zamiast kołyski i zamknięte drzwi betlejemskich domów pokazują pokorę, z jaką Bóg wkroczył w nasz świat. Rozważając dzieciństwo Jezusa, zbliżamy się do prawdy o tym, że Syn Boży doświadczył człowieczeństwa w każdym wymiarze. Stając się jednym z nas, chciał przeżyć także okres całkowitej zależności od innych ludzi, jakim jest dzieciństwo.

Jako modlitwę rodzinną Litanię do Dzieciątka Jezus propagował wielki odnowiciel życia religijnego we Francji, św. Jan Eudes. Wezwania litanii otwierają nas na dar duchowego dziecięctwa. Pomagają budować postawę ufności wobec Ojca, stawiają w pokorze i prostocie. Otwierają na radość i nadzieję, które są owocem zanurzenia się w tajemnicy Boga objawionego w Dziecięciu z betlejemskiej groty.

Tekst Litanii do Dzieciątka Jezus w świątecznym wydaniu „Gościa Niedzielnego” (GN nr 52-53)