Jezus powróci po Oblubienicę
O ekumenizmie, który przygotuje nas na paruzję i protestantach odmawiających Brewiarz, mówi Adam Dylus.
Aleksandra Pietryga: Po co katolikowi ekumenizm?
Adam Dylus: Bo go ubogaca. Jan Paweł II powtarzał, że ekumenizm jest wymianą darów. W encyklice "Ut unum sint" ("Aby byli jedno"; o działalności ekumenicznej - przyp. AP.) napisał, że dobra obecne wśród innych chrześcijan mogą się przyczynić do zbudowania katolików. Papież stwierdził, że niektóre prawdy chrześcijańskie są lepiej wyrażone w innych Kościołach. W liście apostolskim "Orientale lumen" napisał: "Niektóre aspekty objawionych tajemnic czasem znajdują stosowniejsze ujęcie i lepsze naświetlenie u jednych niż u drugich, tak że trzeba powiedzieć, iż te odmienne sformatowania teologiczne nierzadko raczej się wzajemnie uzupełniają niż przeciwstawiają".
Przeczytaj także: Ekumenizm - jedność na wiele sposobów
Jakiś przykład?
Proszę bardzo: Słowo Boże. Studium biblijne, tak bogate w Kościołach ewangelickich. Metody ewangelizacji, wypracowane przez naszych braci protestantów. Poczucie odpowiedzialności za swoją wspólnotę wyznaniową. Również w aspekcie materialnym, finansowym. Ale daleki jestem od stwierdzenia, że tylko katolicy powinni się czegoś uczyć od innych chrześcijan. Kiedy protestanci widzą autentyczne świadectwo wiary i życia duchowego katolików, rodzi się w nich pewna fascynacja Kościołem rzymskim; sakramentami, modlitwą. Znam osobiście wspólnoty, nie tylko w Polsce, ale na całym świecie, które odkryły piękno modlitwy w liturgii godzin Kościoła katolickiego. Domy modlitwy - miejsca wywodzące się ze środowisk Kościołów ewangelicznych - modlitwę brewiarzową na stałe włączyły w swoje nieustanne uwielbienie Boga.
Trzeba sobie jasno powiedzieć, że w Chrystusie w sposób rzeczywisty jesteśmy jednym ciałem. W 11 rozdziale Listu do Rzymian św. Paweł rysuje obraz Kościoła jako drzewa. Gałęzie narodów wszczepione w korzeń Izraela. Taki jest Boży plan zbawienia dla świata. Myślę, że ekumenizm w piękny sposób przygotowuje nas na powtórne przyjście Mesjasza. Jezus nie jest zaślubiony haremowi, ale powróci po jedyną swą Oblubienicę.
Najważniejsze w ekumenizmie...
...są modlitwa i relacja. Nie neguję doktrynalnego ekumenizmu. Ale nawet Jan Paweł II, a teraz papież Franciszek podkreślają wagę ekumenizmu duchowego. A więc przede wszystkim wspólna modlitwa. To ona nas łączy i przemienia. Nie jeden raz w roku. Nie przez jeden tydzień, gdy modlimy się o jedność chrześcijan, ale ciągle, nieprzerwanie. W Katowicach od prawie 20 lat modlimy się wspólnie z chrześcijanami różnych Kościołów za miasto. Za władze samorządowe, za ludzi posługujących w Kościele. I wierzymy, że też dzięki tym modlitwom miasto i region częściowo zmieniają się na lepsze. Ta modlitwa to przede wszystkim uwielbienie Jezusa Chrystusa. Najdoskonalsza forma modlitwy. Nareszcie przestajemy się koncentrować na sobie i na różnicach, które nas dzielą, a zwracamy się wspólnie ku Bogu. Bardzo mnie wzrusza, kiedy na przykład pastor Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego modli się: "I pobłogosław naszego arcybiskupa Wiktora Skworca". To są piękne momenty.
Miłość do ekumenizmu przejąłem od żony. A przez lata naszego małżeństwa Pan dawał nam na różne sposoby znać, że chce naszej aktywności w tej sferze życia chrześcijańskiego. Braci i siostry z innych Kościołów spotykaliśmy w miejscach, sytuacjach, w jakich kompletnie się tego nie spodziewaliśmy. Na przykład w szkołach, do których uczęszczały nasze dzieci. Przyciągało nas do siebie, czy raczej popychało nas ku sobie, wspólne świadectwo wiary.
Jakie są wspólne zadania Kościołów?
Praca na rzecz człowieka. W różnych aspektach: duchowym, materialnym, rozwojowym. Głoszenie mu Dobrej Nowiny o Jezusie, który zbawia. I raz jeszcze powtarzam: przede wszystkim wspólna modlitwa. Jezuita ks. Laurent Fabre, założyciel Chemin Neuf, katolickiej wspólnoty o ekumenicznym powołaniu, powtarzał: "Jeśli możemy cokolwiek zrobić razem, róbmy to!".
Adam Dylus z żoną Beatą są liderami wspólnoty Haszlama (Pojednanie), czynnie zaangażowanymi w ekumenizm i dialog z judaizmem.
