Przenikaj i znaj mnie, Panie

Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: „Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy, Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu”. Rzekł do niego Natanael: „Czyż może być co dobrego z Nazaretu?” Odpowiedział mu Filip: „Chodź i zobacz”.

Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: „Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”. Powiedział do Niego Natanael: „Skąd mnie znasz?” Odrzekł mu Jezus: „Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym”. Odpowiedział Mu Natanael: „Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela!” Odparł mu Jezus: „Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: «Widziałem cię pod drzewem figowym»? Zobaczysz jeszcze więcej niż to”.

Potem powiedział do niego: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego”.

Kogo jeszcze, Panie, widziałeś pod drzewem figowym i czy byłem tam też ja? Przenikasz mnie i znasz mnie na wylot, wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję, znasz moje najskrytsze myśli… Powtarzam często te słowa za psalmistą. Ale czy rozumiem ich sens i ostateczną powagę? Bartłomiej Natanael zrozumiał, zdaje się, ich najgłębszy sens i nieskończoną powagę, bo skąd by się wzięło jego żarliwe wyznanie: „Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela”? Przenikaj i znaj mnie, Panie.