Połączenie pokazówki i nagrody

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.

Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

Nie bądź pobożny na pokaz – mówi dziś swoim uczniom Jezus. Odbierając już tutaj, na ziemi, nagrodę, tracisz zapłatę, jaką za owe pobożne czyny miałbyś u Boga – ostrzega. To połączenie pokazówki i nagrody wydaje się tu dość istotne. Chodzi o pobożność na pokaz w środowiskach, w których spotka za to człowieka uznanie. Nie brakuje jednak i takich środowisk, w których za praktykowanie swojej wiary człowiek usłyszy drwiny i szyderstwa. Pobożność w takim wypadku ma walor świadectwa, przyznania się do Jezusa. A za taką odwagę człowiek na pewno u Boga nagrody nie straci. No dobrze, pobożność nie powinna być na pokaz. Ale jaka w takim razie ma być? Warto pamiętać, że celem naszych pobożnych praktyk zawsze na pierwszym miejscu powinno być pragnienie oddania czci Bogu. To pierwszorzędny cel nie tylko modlitwy uwielbienia, ale i prośby. Dla chwały Boga podejmujemy też ból dania jałmużny oraz wyrzekamy się części swojego wygodnego życia. Jeśli o tym głównym celu pamiętamy, wszystkie inne łatwiej znajdują w naszej pobożności właściwe miejsce.