Rozgłos przyniosły mu role Władysława Jagiełły i Hermana Brunnera

Po wojnie ukończył "Studio dramatyczne Ido Galla".  Grał na łódzkich scenach: im. S. Jaracza i Teatrze Nowym. Z Warszawą związany od 1962 roku. Występował w teatrach: Ateneum, Dramatycznym i od 1967 Ludowym (w 1975 przemianowanym na Nowy). Od 1983 roku na emeryturze.

Na ekranie debiutował w 1951 roku rolą epizodyczna Georga w Warszawskiej Premierze. Następnie zagrał w takich filmach jak: Młodość Chopina, Żołnierz Zwycięstwa. Większe role zagrał w filmach: Cień, Nikodem Dyzma. Pierwszą znaczącą rolę powierzył mu Andrzej Wajda w Kanale, gdzie zagrał Mądrego.

Konrad Eberhardt w książce Aktorzy filmu polskiego i telewizji pisał: „Do sekretów sztuki Karewicza należy to, że zachowując opanowanie, niemal wzgardliwą obojętność, drewnianą twarz, w której żywe i czujne są jedynie oczy, potrafi wysunąć się na czoło całego zespołu. (…) Karewicz ustawicznie wywołuje i podsyca swoją grą nastrój oczekiwania na jakieś nieopatrzne wyznanie, na niedyskrecję, na żywą reakcję, na atak wściekłości lub histerii. (…) Karewicz jest więc doskonałym odtwórcą postaci mężczyzn silnych, świadomych swego stanowiska, podporządkowanych przyjętej, akceptowanej wewnętrznie dyscyplinie. Jest «wierny samemu sobie», używając conradowskiej terminologii. (…) Świat, z którego wywodzą się najwartościowsi bohaterowie Karewicza, jest światem konkretu, jasno określonych prawideł, postaw, nieuniknionych konieczności. Jest on dzięki temu w filmie równie cenny, jak i świat wewnętrznych półmroków czy chaosu”.

Negatywną postać wykreował także w Bazie ludzi umarłych Czesława Petelskiego, grając Warszawiaka - brutala i zawadiakę.

Uznanie i rozgłos przyniosły mu role z lat 60. króla Władysława Jagiełły w Krzyżakach Aleksandra Forda i Hermana Brunnera w Stawce większej niż życie Janusza Morgensterna i Andrzeja Konica. Co ciekawe pojawił się tylko w pięciu odcinkach serialu, co nie przeszkodziło mu w staniu się najbardziej rozpoznawalnym bohaterem po Klossie.

Oficera gestapo zagrał również później. Prześmiewczo nawiązał do roli Brunnera, w filmie Tadeusza Chmielewskiego Jak rozpętałem drugą wojnę światową.

Na uwagę zasługują także jego role w filmach: Hubal Bohdana Poręby, Płomienie Ryszarda Czekały czy w serialach: Strachy Stanisława Lenartowicza, Alternatywy 4 Stanisława Barei. Próbował w nich zerwać z rolą gestapowcy.

Ostatnim filmem, w którym wystąpił był Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć (2012).

Bez wątpienie jednak role króla Władysława Jagiełły i Hermanna Brunnera przyćmiły wszystkie pozostałe. 

Stawka większa niż życie - - Hans Kloss: "Schowaj te pukawke Bruner"
Polskie seriale