17 kardynałów nominatów. Kim są? Skąd pochodzą?
Wśród 17 nowych kardynałów, którym Franciszek wręczy 19 listopada w Rzymie oznaki ich godności, jest 3 Amerykanów i 2 Włochów, pozostali zaś reprezentują 12 państw i Kościołów lokalnych. Po raz pierwszy swych przedstawicieli w Kolegium Kardynalskim będą miały Bangladesz, Lesoto, Malezja i Papua-Nowa Gwinea. Prawo udziału w przyszłym konklawe i wyboru papieża ma 13 nowych purpuratów.
Oto biogramy przyszłych purpuratów.
1. Mario Zenari, Włoch – nuncjusz apostolski „w umiłowanej i umęczonej Syrii”, jak zapowiedział Ojciec Święty, który, co jest zupełną nowością, pozostanie na urzędzie także po tej nominacji.
Urodził się 5 stycznia 1946 w Villafranca koło Werony. Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1970, jest specjalistą w zakresie prawa kanonicznego. W 1980 rozpoczął posługę w dyplomacji Stolicy Apostolskiej, pracując w jej placówkach w Senegalu, Liberii, Kolumbii, w Niemczech i Rumunii, po czym wrócił do Watykanu, gdzie 25 marca 1993 otrzymał stanowisko radcy nuncjatury w Sekretariacie Stanu. 7 lutego 1994 Jan Paweł II mianował go stałym przedstawicielem Stolicy Apostolskiej przy Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej i Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz stałym obserwatorem Stolicy Świętej przy Biurze Narodów Zjednoczonych – wszystkie te instytucje mieszczą się w Wiedniu. 12 lipca 1999 papież mianował go nuncjuszem apostolskim w Wybrzeżu Kości Słoniowej i Nigrze, a w kilka dni później także w Burkina Faso, wynosząc jednocześnie do godności arcybiskupa (sakrę hierarcha przyjął 25 września tegoż roku). 10 maja 2004 abp Zenari został nuncjuszem na Sri Lance, a od 30 grudnia 2008 reprezentuje papieża w Syrii. Obecnie będzie to czynił jako kardynał – jedyny wśród czynnych nuncjuszy.
2. Dieudonné Nzapalainga CSSp, Republika Środkowoafrykańska (RŚA) – arcybiskup Bangi
Urodził się 14 marca 1967 w Mbomou (diecezja Bangassou w południowo-wschodniej części kraju). Po ukończeniu szkoły podstawowej kształcił się w seminariach – niższym i wyższym w swoim kraju oraz w Kamerunie i Gabonie, gdzie wstąpił do Zgromadzenia Świętego Ducha (duchaczy – SSP), w którym 8 września 1993 złożył śluby czasowe i 6 września 1997 – wieczyste. 9 sierpnia 1998 przyjął święcenia kapłańskie, po czym rozpoczął studia teologiczne u jezuitów we Francji, ale po kilku latach musiał wrócić do swego kraju, aby pełnić obowiązki przełożonego regionalnego swego zgromadzenia. Podczas pobytu we Francji (1998-2005) był m.in. kapelanem sierocińca i wikariuszem w Marsylii. W swoim kraju był regionałem duchaczy i proboszczem w Bangi, a w latach 2008-09 przewodniczył Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych RŚA. Od 2009 kierował stołeczną archidiecezją, której arcybiskupem metropolitą mianował go 14 maja 2012 Benedykt XVI; sakrę nowy arcybiskup przyjął 22 lipca tegoż roku. Od lipca 2013 jest przewodniczącym episkopatu swego kraju. Pod koniec listopada ub.r. gościł papieża Franciszka, który właśnie w Bangi otworzył Drzwi Miłosierdzia jeszcze przed oficjalnym rozpoczęciem Jubileuszu Miłosierdzia.
Jest osobiście zaangażowany w proces pokojowy w RŚA a w 2013 wraz z miejscowymi zwierzchnikami wspólnoty islamskiej i protestanckiej założył fundację Platformy Międzyreligijnej dla Pokoju w Republice Środkowoafrykańskiej. W czerwcu 2014 odwiedził Polskę w ramach akcji solidarnościowej z Kościołem w tym kraju. Będzie pierwszym kardynałem ze swego kraju.
3. Carlos Osoro Sierra, Hiszpan – arcybiskup metropolita Madrytu
Urodził się 16 maja 1945 w Castañeda (diecezja Santander w Kantabrii na północy kraju). Po studiach w zakresie pedagogiki i matematyki kształcił się w seminarium dla dojrzałych powołań w Salamance, na tamtejszym Uniwersytecie Papieskim oraz na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, po których ukończeniu przyjął święcenia 29 lipca 1973 jako kapłan diecezji Santander. Pełnił następnie różne funkcje duszpasterskie i administracyjne w swej diecezji, m.in. w latach 1977-96 był rektorem tamtejszego seminarium duchownego. 27 grudnia 1996 Jan Paweł II mianował go biskupem Orense (sakra – 22 lutego 1997), skąd 7 stycznia 2002 przeniósł go na stanowisko arcybiskup metropolity Oviedo, a w latach 2006-07 mianował go równolegle administratorem apostolskim diecezji Santander. 8 stycznia 2009 Beneykt XVI powołał go na metropolitę Walencji, skąd 28 sierpnia 2014 papież Franciszek przeniósł go na podobny urząd w Madrycie. Od marca 2014 kardynał-nominat jest wiceprzewodniczącym Hiszpańskiej Konferencji Biskupiej, pełniąc w niej ponadto szereg kierowniczych funkcji w różnych komisjach.
