17 kardynałów nominatów. Kim są? Skąd pochodzą?
Wśród 17 nowych kardynałów, którym Franciszek wręczy 19 listopada w Rzymie oznaki ich godności, jest 3 Amerykanów i 2 Włochów, pozostali zaś reprezentują 12 państw i Kościołów lokalnych. Po raz pierwszy swych przedstawicieli w Kolegium Kardynalskim będą miały Bangladesz, Lesoto, Malezja i Papua-Nowa Gwinea. Prawo udziału w przyszłym konklawe i wyboru papieża ma 13 nowych purpuratów.
8. Jozef De Kesel, Belg – arcybiskup metropolita Malines (Mechelen)-Brukseli, prymas i biskup polowy Belgii
Urodził się 17 czerwca 1947 w Gandawie jako szóste spośród jedenaściorga dzieci. Po studiach m.in. na Uniwersytecie Katolickim w Louvain (1968-72) i na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie przyjął 26 sierpnia 1972 święcenia kapłańskie z rąk swego stryja, bp. Leo-Karela De Kesela, biskupa pomocniczego w Gandawie. W latach 1974-2002 pracował duszpastersko oraz jako nauczyciel religii i wykładowca w różnych szkołach i uczelniach katolickich, m.in. w Louvain. 20 marca 2002 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Mechelen i Brukseli (sakrę przyjął 26 maja tegoż roku), skąd 25 czerwca 2010 Benedykt XVI powołał go na biskupa Brugii. 6 listopada 2015 Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitę Mechelen i Brukseli, z czym łączy się godność prymasa Belgii, a także urząd biskupa polowego tego kraju. Od stycznia br. jest przewodniczącym episkopatu Belgii. Jest też zaangażowany w sprawy społeczne, m.in. w pomoc dla uchodźców.
9. Maurice Piat, Mauryjczyk – arcybiskup Port-Louis (Mauritius)
Urodził się 19 lipca 1941 w Moka w swym kraju ojczystym. Po studiach na Mauritiusie rozpoczął nowicjat w Zgromadzeniu Ducha Świętego, składając w nim śluby zakonne 8 września 1962. Kształcił się następnie w Dublinie oraz na uczelniach papieskich w Rzymie (do 1972). 2 sierpnia 1970 przyjął święcenia kapłańskie, po czym posługiwał duszpastersko przez 3 miesiące w Bangalurze w Indiach. Po powrocie do kraju był wykładowcą i katechetą oraz zajmował się formacją seminarzystów. W latach 1977-79 uzupełniał studia w Paryżu, po czym pracował duszpastersko i na Mauritiusie. 21 stycznia 1991 Jan Paweł II mianował go koadiutorem ówczesnego biskupa Port-Louis – kard. Jeana Margéota, który 19 maja wyświęcił go na biskupa. 15 marca 1993 objął po nim rządy w diecezji. W latach 1996-2002 oraz 2013-wrzesień br. stał na czele Konferencji Biskupiej Oceanu Indyjskiego. Od 2000 jest członkiem Stałego Komitetu Simpozjum Konferencji Biskupich Afryki i Madagaskaru (SCEAM).
10. Kevin Joseph Farrell, Amerykanin pochodzenia irlandzkiego – prefekt Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia
Urodził się 2 września 1947 w Dublinie jako drugi z czterech synów w rodzinie mówiącej po irlandzku. Jego starszy brat – Brian jest od grudnia 2002 roku sekretarzem Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. Kevin 1966 roku rozpoczął nowicjat w zgromadzeniu Legionistów Chrystusa. Ma za sobą studia na Papieskich Uniwersytetach: w Salamance oraz Gregoriańskim i Św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie oraz na Uniwersytecie Notre Dame w stanie Indiana. Święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie 24 grudnia 1978, po czym był duszpasterzem akademickim na Uniwersytecie Monterrey w Meksyku, gdzie prowadził też seminaria z bioetyki i etyki społecznej. Był też administratorem generalnym Legionistów, odpowiedzialnym za seminaria i szkoły we Włoszech, Hiszpanii i Irlandii. W 1984 został kapłanem archidiecezji waszyngtońskiej, pracując najpierw w duszpasterstwie, następnie w tamtejszej Caritas, a w latach 1989-2001 odpowiadał za finanse stołecznej archidiecezji. 28 grudnia 2001 Jan Paweł II mianował ks. Farrella biskupem pomocniczym archidiecezji waszyngtońskiej (sakra – 11 lutego 2002) 6 marca 2007 Benedykt XVI mianował go biskupem diecezji Dallas w Teksasie. 15 sierpnia br. Franciszek powołał go na prefekta nowo utworzonej Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia.
11. Carlos Aguiar Retes, Meksykanin – arcybiskup metropolita Tlalnepantla
Urodził się 9 stycznia 1950 w Tepic. Studiował w swym mieście rodzinnym oraz w USA i na Papieskim Instytucie Biblijnym i Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Święcenia przyjął 22 kwietnia 1973. Pracował duszpastersko i jako wykładowca w swej diecezji i w innych częściach Meksyku. 28 maja 1997 Jan Paweł II mianował go biskupem Texcoco (sakra – 29 czerwca). 5 lutego 2009 Benedykt XVI powołał go na arcybiskupa metropolitę Tlalnepantla. W latach 2004-06 był sekretarzem generalnym a w latach 2006-12 – przewodniczącym episkopatu Meksyku, w latach 2011-15 stał na czele CELAM.
12. John Ribat, MSC, Papuańczyk – arcysbiskup Port Moresby (Papua-Nowa Gwinea)
Urodził się 9 lutego 1957 w Volavolo (archidiecezja Rabaul). Po nauce w szkole i seminarium niższym wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Najświętszego Serca (MSC), składając w nim pierwsze śluby 2 lutego 1979, po czym przyjął święcenia 1 grudnia 1985. Pracował następnie duszpastersko w różnych parafiach w swym kraju. W 1991 uzupełniał studia w Manili, potem pełnił różne funkcje w zgromadzeniu. 30 października 2000 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji Bereina (sakrę przyjął 11 lutego del 2001). 16 kwietnia 2007 Benedykt XVI powołął go na arcybiskupa koadiutora Port Moresby a 26 marca 2008 abp Ribat został arcybiskupem metropolitą tej stołecznej archidiecezji. W latach 2011-14 był przewodniczącym Konferencji Biskupiej Papui Nowej Gwinea i Wysp Salomona. Od 2014 stoi na czele Federacji Konferencji Biskupich Oceanii (FCBCO).
Będzie pierwszym kardynałem swego kraju.
