Misterium Miłości, nie słitaśny happy end

Już od czwartku Kościół zaprasza nas do udziału w najcenniejszym skarbie, jaki daje nam w liturgii: uroczystościach Triduum Paschalnego. Praktycznie oznacza to darmowy bilet do wehikułu czasu, dzięki któremu możemy być świadkami męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa.

Bilet jest szczególnie cenny w świecie, w którym ciągle gdzieś biegniemy. Warto go wykorzystać i obudzić w sobie na nowo świadomość, że nie są to kolejne obchody jednego ze świąt (jakich wiele), ale uczestnictwo w tych jedynych wydarzeniach, które postawiły świat na głowie.

Wejście całym sobą w tajemnice Triduum Paschalnego pozwala zauważyć coś, co być może często nam umyka: Bóg przez zmartwychwstanie pokonuje śmierć, pokonuje nasz grzech. Ale to nie jest słitaśny happy end rodem z hollywodzkich filmów. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest trwale złączone z poprzedzającymi je męką i śmiercią. Z osamotnieniem ogrodu Getsemani. Z pojmaniem. Upokorzeniami. Biciem i wyszydzeniem. Cierniami, wbijającymi się w ciało Jezusa. Opuszczeniem przez niemal wszystkich uczniów. I w końcu śmiercią. By pokonać śmierć, by odkupić mój grzech, Jezus musi się z nimi zmierzyć. Doświadczyć ich ciężaru na własnej skórze.

Wczoraj redakcyjny kolega zwrócił mi uwagę na scenę z Ewangelii o wskrzeszeniu Łazarza. Jezus podnosi do życia zmarłego przyjaciela. Wszyscy świadkowie są zdumieni tym cudem, a Łazarz, choć od czterech dni leżał w grobie, wraca do świata żywych. Ale już kilka wersów dalej dowiadujemy się o cenie tego, co uczynił Jezus.

Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę. [...] Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród». [...] Tego więc dnia postanowili Go zabić. /J 11, 47a. 49-50. 53/

Jezus wyciąga nas ze śmierci, ale rachunek musi się zgadzać. Życie za życie. Śmierć za śmierć. I kiedy w wielu dyskusjach słyszymy dziś, że przecież Bóg jest miłosierny, i widzimy tendencje do usprawiedliwiania wszystkiego, to dobrze byłoby pamiętać o cenie, jaką Jezus za nas zapłacił. Jasne, Bóg wychodzi do każdego grzesznika i każdemu z nas chce dać życie. Nikt z nas nie jest i nie będzie bezgrzeszny. Ale czy możemy z uśmiechem na twarzy łatwo usprawiedliwiać kolejne nasze słabości Bożym miłosierdziem, kiedy widzimy ukrzyżowanego Jezusa?

To prawda, Bóg nikogo z nas nie wykopie do piekła. Nie po to umarł i zmartwychwstał, by tak z nami postępować, a Jego zwycięstwo jest faktem. Zawsze jednak odczuwam napięcie, gdy wyobrażam sobie sytuację, że idę do Niego. On czeka na mnie z otwartymi ramionami, a ja wiem, że z Jego strony nie ma żadnych przeszkód do spotkania i jednocześnie widzę wszystkie rany, jakie mu zadałem. I zadaję sobie wtedy pytanie: czy wtedy będę potrafił spojrzeć mu w oczy. Uczestnictwo w Triduum Paschalnym może pomóc odnaleźć na nie odpowiedź.