Czy cierpienia Chrystusa mają braki?

Pojawia się także inne kłopotliwe pytanie: czy w ogóle można uciskom doświadczanym przez św. Pawła przypisywać zbawczą wartość cierpień Jezusa? Rozbieżne odpowiedzi i ich uzasadnienia podawane przez biblistów wydają się potwierdzać, że interpretacja słów o brakach cierpień Chrystusa stanowi nie tylko największy problem dla komentujących List do Kolosan, ale także jedno z największych wyzwań w egzegezie listów Nowego Testamentu. Zdanie o tego rodzaju brakach jest, jak się wydaje, w sprzeczności z innymi wypowiedziami św. Pawła. W tym samym liście pisze on kilkakrotnie o tym, że w Chrystusie i Jego dziele zawierają się wszystkie środki konieczne do zbawienia. Wersety poprzedzające hymn czytany w ubiegłą niedziele odnoszą się do inicjatywy Boga Ojca: „On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów”. Również w samym hymnie znajduje się jednoznaczne potwierdzenie pełnej skuteczności działania przez Chrystusa: „Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża”. Wersety znajdujące się przed dzisiejszym czytaniem nie sugerują jakichkolwiek braków ofiary na krzyżu dla zbawienia ludzi przez Boga: „teraz znów pojednał w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych”. Zbawienie dokonane przez ofiarę Chrystusa na pewno nie ma braków. Natomiast potrzeba, aby osiągnęło ono swój cel, czyli pełnię, u tych, którym jest głoszone. Apostoł wskazuje wyraźnie na tę potrzebę dopełnienia, kiedy w następnym zdaniu pisze: „mam wypełnić słowo Boga”. Druga część czytanego fragmentu nie pozostawia żadnej wątpliwości, że może chodzić tylko o dopełnienie w sensie przyniesienia Dobrej Nowiny o zbawieniu. Wśród apostolskich cierpień, w Kościele i dla żyjących w świecie, św. Paweł i inni apostołowie głosili udoskonalenie ludzi przed Bogiem, które się dokonuje całkowicie i wyłącznie dzięki ziemskiemu życiu oraz ofierze Chrystusa.