Na bycie oazowiczem zapanowała prawdziwa moda – cieszą się młodzi z Bornego Sulinowa. W każdej klasie jest ich przynajmniej kilkoro. Pozazdrościli im dorośli i założyli swój krąg.
A jest czego zazdrościć. Bo borneńska oaza to nie tylko formacja – choć ta jest najważniejsza, ale sposób na życie. – I to życie bardzo fajne i wesołe. Może ktoś myśli, że oazowicze to ponuraki, ale my dopiero tutaj czujemy, że możemy się bez udawania cieszyć – przekonują jedna przez drugą Ada, Wiktoria, Paulina i Asia. O tym, jak minął im ostatni rok, oazowicze z Bornego opowiadali bp Edwardowi Dajczakowi, podczas spotkania opłatkowego, na które zaprosili także członków Ruchu Światło–Życie z sąsiedniego Szczecinka. Opowiadali filmowo, przygotowując prezentację z poważnych i tych nieco mniej poważnych wydarzeń.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Karolina Pawłowska