Ewangelia z komentarzem
Wracajcie!
Jezus uzależnił swój powrót od tego, czy Izrael zawoła: „Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie”. Gdy kard. Ratzinger przyjął przed laty delegację Żydów mesjanistycznych, powiedział: „Jeżeli jesteście Izraelem, który powraca, to znaczy, że dochodzimy do ostatniego etapu historii”. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia?
(Rz 11,15)
Inaczej niż zwykle
Geniusz Eliasza polegał na tym, że ten prorok widział wcześniej moc Boga objawiającego się w ogniu, piorunach czy trzęsieniu ziemi, a jednak doświadczając tych zjawisk po raz kolejny, wiedział: tym razem to nie On. Tym razem przyszedł inaczej.A po tym ogniu – szmer łagodnego powiewu. Kiedy tylko Eliasz go usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy wejściu do groty.
(1 Krl 19,13a)
W obłoku
Zaraz, zaraz… czy to nie szczyt kontemplacji? Uczniowie po doświadczeniu Taboru „nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa”. Skupili się wyłącznie na Nim – na Mistrzu, który przed chwilą rozmawiał z Eliaszem i Mojżeszem. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
(Mk 9,7-8)
