"Wolność człowieka kończy się tam gdzie zaczyna się wolność drugiej osoby." Aha. I dlatego wolność matki, której życie jest zagrożone ma być mniej warta od wolności płodu. Ciekawe.

@Pułkownik:

Ogólnie Pański wpis tchnie szlachetnymi intencjami, ale pozwolę sobie krytycznie skomentować:

"Wolność to nie samowola."
>> Jako ogólne hasło, jest słuszne i brzmi dobrze. Ale samowoli w narzucaniu etyki w tak niejednoznacznych i szeroko dyskutowanych sprawach też nie może być!

"Wolność człowieka kończy się tam gdzie zaczyna się wolność drugiej osoby."
>> Zgadza się, ale nie ma zgody co do tego, kiedy w swoim rozwoju organizm ludzki staje się osobą. Ta kwestia owszem, jest delikatna, ale uznawanie np. zygoty za osobę to jest (moim zdaniem) niedobra i nieuzasadniona SKRAJNOŚĆ.

"Człowieku powiedz mi... kiedy Ty zacząłeś żyć?"
>> Dobre pytanie, kiedy (z góry wyjaśniam, że ja nie wiem). Na jakiej podstawie ktoś miałby udzielić na szybko takiej odpowiedzi? Bo jeśli chodzi np. o wspomnienia, to ja na przykład nie pamiętam najwcześniejszego dzieciństwa po urodzeniu, i nikt zapewne nie pamięta (inna sprawa, że ludzka pamięć w ogóle jest zawodna).

"Czy minutę przed narodzinami a minutę po narodzinach stało się jakieś magiczne abrakadabra, które nagle uczyniło Cię człowiekiem?"
>> Pan ma na myśli przełomowe znaczenie momentu zapłodnienia, tak? Otóż jest to owszem, moment, w którym decydują się rozmaite genetyczne cechy późniejszego człowieka. Co do tego nie ma dyskusji. Ale to NIE ZNACZY, że ten zalążek życia, który owszem, jest sam jak najbardziej żywy (uświadommy sobie, że w ogóle rozmaite komórki ciała i ludzkiego, i zwierzęcego, i roślinnego są żywe!) jest już OSOBĄ! Jeżeli ktoś chce, może tak przyjąć, ale nie można takiej perspektywy narzucać innym!

Panie @podpisany, ja w komentowanym przez Pana wpisie NIE dostrzegam "braku logiki"! Do przedmówczyni napisał Pan coś o "udawaniu głupiej"... więc chciałbym wskazać to, czego PAN zdaje się nie dostrzegać w wiadomym sporze (o przerywanie ciąży). Nie chcę tu Pana przeciągać na drugą stronę, tylko żebyśmy przynajmniej po obu stronach jasno widzieli, gdzie przebiega spór:

Konstruuje Pan ironiczno-wychowawcze porównanie: najpierw zabicie człowieka (dorosłego), który "pochodzi od bardzo złego ojca, jest chory i wymaga opieki albo przeszkadza swoją obecnością w czymś innym", a potem - zrobienie tego tego samego "temu, co na razie jest w środku". Otóż proszę przyjąć do wiadomości, że panuje szczera ROZBIEŻNOŚĆ ZDAŃ w sprawie tego, od kiedy rozwijająca się istota ludzka zaczyna być człowiekiem (tzn. podmiotem, który może odczuwać krzywdę)! W szczególności NIE jest oczywiste, że tak rozumianym człowiekiem jest zygota świeżo po zapłodnieniu - mimo że ma swoje odrębne DNA (częsty argument w dyskusji)! Więc w rozumieniu części społeczeństwa (także w moim rozumieniu) zestawia Pan tutaj sprawy nieprzystawalne. A rzecz idzie o to, że na drugiej szali wagi są niewątpliwie już świadome i podmiotowe istoty ludzkie płci żeńskiej, zwane kobietami.