Wyszukano wyników: 1897
Richtung Breslau, czyli z powstańczej Warszawy do wojennego Wrocławia
Powstanie warszawskie, którego 80. rocznica przypada w 2024 r., było jedną z największych operacji militarnych Armii Krajowej podczas II wojny światowej. Nie była to jednak walka tylko o stolicę, ale o całą Polskę i jej powojenną niezależność. Powstanie, niestety przegrane, stało się bezprecedensowym dramatem cywilnej ludności Warszawy. Pamiętając o determinacji i ofiarnym poświęceniu powstańców, nie zapominajmy także o cywilach, szczególnie że ich obecność mocno zapisała się w historii naszego miasta. I to nie tylko pod koniec wojny, ale i po niej.
Msza św. za powstańców 2024
Bp Wiesław Lechowicz w parku Wolności przy Muzeum Powstania Warszawskiego odprawił Eucharystię w intencji żyjących i poległych powstańców warszawskich za wstawiennictwem bł. o. Michała Czartoryskiego w 80. rocznicę jego śmierci i 25. beatyfikacji. Uczestniczyły w niej sanitariuszki: Maria Idzikowska-Szymańska ps. Beata i Hanna Katarzyna Zawistowska-Nowińska ps. "Hanka Zerwicz".
Bez Muzeum Powstania Warszawskiego mielibyśmy krótszą pamięć. Instytucja ma już 20 lat
Otwarte 20 lat temu Muzeum Powstania Warszawskiego nie tylko oddało hołd powstańcom, ale stanowiło przełom w dyskusji o naszej historii najnowszej, sytuując powstańczy zryw w centrum walki o niepodległość. Nadal budzi emocje, a jednocześnie skłania do zadawania pytań o sens tej walki i jej skutki w dłuższej perspektywie historycznej.
Miasto uświęcone: powstanie warszawskie nie zabiło życia religijnego
Liczba podwórek czy piwnic w Warszawie, które są uświęcone sprawowaniem tam Eucharystii, jest imponująca. W samym Śródmieściu można naliczyć około 180 takich adresów. W powstaniu warszawskim, gdy kościoły były niszczone, a społeczeństwo w olbrzymiej części odcięte od nich przez ostrzał, Najświętszą Ofiarę często odprawiano w miejscach niezwyczajnych – także w kawiarniach, salach teatralnych i kinowych, salach gimnastycznych, pomieszczeniach na dworcu, szpitalach polowych. Wszędzie tam, gdzie byli ludzie potrzebujący Mszy Świętej i ksiądz zdołał do nich dotrzeć choć raz.
