Najnowsze Wydania
-
GN 51/2024 Dokument:(9084636,Po drugiej stronie. Bóg i człowiek)
-
GN 50/2024 Dokument:(9076458,Bądź zdrów, lecz nie śpiewaj!)
-
Historia Kościoła 1(7)/2025 Dokument:(9072365,Kościół nie potrzebuje lukrowanej narracji o swojej historii. O liście papieża i nowym numerze „Historii Kościoła”)
-
GN 49/2024 Dokument:(9068896,Miłość, śmierć i cuda)
-
GN 48/2024 Dokument:(9060601,Hologram w konfesjonale)
- Wybierz
- GN 49/2022 Otwarte
- Gość Bielsko-Żywiecki 49/2022
- Gość Elbląski 49/2022
- Gość Gdański 49/2022
- Gość Gliwicki 49/2022
- Gość Katowicki 49/2022
- Gość Koszalińsko-Kołobrzeski 49/2022
- Gość Krakowski 49/2022
- Gość Legnicki 49/2022
- Gość Lubelski 49/2022
- Gość Łowicki 49/2022
- Gość Opolski 49/2022
- Gość Płocki 49/2022
- Gość Radomski 49/2022
- Gość Sandomierski 49/2022
- Gość Świdnicki 49/2022
- Gość Tarnowski 49/2022
- Gość Warszawski 49/2022
- Gość Wrocławski 49/2022
- Gość Zielonogórsko-Gorzowski 49/2022
- Posłaniec Warmiński 49/2022
Gość Niedzielny GN 49/2022
11 Grudnia 2022
Filozofia głupoty
Uporczywe dystansowanie się od wiedzy opartej na faktach – taką definicję głupoty proponują autorzy niewielkiej książeczki zatytułowanej „Szkice z filozofii głupoty”. Jeden z jej współautorów, Jerzy Stelmach, napisał, że uporczywe oznacza ciągłe i powtarzające się, prowadzące do niewiedzy „zapracowanej”. Nie zgadzam się co prawda z autorem w tym, że o takiej „zapracowanej” niewiedzy pisała Wisława Szymborska w wierszu „Tutaj”; intuicja poetycka niosła ją raczej w stronę personifikacji tejże niewiedzy i przypisania jej cechy „zapracowania”, czyli niezwykle intensywnego oddania się pracy.
