Łk 6, 1-5

W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?»

Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: «Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać».

I dodał: «Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?                
 Łk 6,1-5

Bóg wie, czego w danej chwili potrzebujemy. Zdecydowanie lepiej niż my sami zna nasze potrzeby i możliwości. Daje nam swoje przykazania, Ewangelię, można powiedzieć, że przepis na dobre życie z Nim. Ale jak to z przepisami bywa, niby ta sama instrukcja, te same składniki, a ciasto u każdego wyjdzie nieco inaczej. To właśnie „inaczej” potrzebujemy ciągle rozeznawać, pytać siebie i Jezusa, jak wypełniać wolę Ojca w naszej codzienności. Zapewne zdarzy się nam szabat, kiedy trzeba będzie łuskać kłosy, ale pewnie będzie znaczniej więcej tych dni, w których nasza, może nieraz heroiczna wierność Bogu będzie właśnie tym, co w danym momencie należy zrobić.