Łk 9,1-6

Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.

Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!» Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

Wyszli więc i chodzili po wsiach. Łk 9,6a

A oto i moje powołanie, a za nim i całe życie: chodzić po wsiach, głosić Ewangelię wszędzie, przywracać zdrowie wszędzie. Po wsiach.


Nawiasem: co takiego jest dziś w wielkich miastach, że stawiają one – i oni, anty-wieśniacy – aż taki opór Ewangelii i zbawieniu, szeroko rozumianemu?


Bo biorą ze sobą na życiową wędrówkę wszystko to, czego zakazał brać uczniom Jezus? Pieniądze? Torby podróżne, wyrafinowane, służące podróżom do egzotycznych destynacji? Nadmiar chleba? Nadmiar sukien? Czyli, najogólniej, konsumpcja, dobrobyt? Coś jeszcze?


W każdym razie Jego uczniów przyjmuje się dziś głównie po wsiach, jak wtedy.