Łk 2,16-21 

Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał Anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. Łk 2,19

Nowy Rok. Nowy kalendarz. Nowy początek. Nowe możliwości. Ileż to dobrych myśli, planów i postanowień towarzyszy nam w tych dniach. Jest w nas pragnienie odnowienia nie tylko świata wokół nas, ale i w nas.

Co znaczy dla nas, chrześcijan, nowy rok? Liturgia tego czasu uświadamia nam, iż tylko Bóg może pisać historię człowieka niejako „od-nowa”. Widzimy to w Betlejem, przy żłóbku, w historiach tych, którzy otaczają Jezusa. Pośród nich Maryja, Boża Rodzicielka. Swoim życiem pokazuje nam, że „od-nowa” rozpoczyna się od „tak” wypowiedzianego Bogu. Od powtarzania: „Niech nie moja, lecz Twoja wola się stanie”. Od odkurzenia pamięci serca. Od zaczerpnięcia z zachowanych wspomnień. Gdy na naszych oczach Miłość odwraca porządek życia i śmierci.