Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego ojca, który jest w niebie.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. on jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.

Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. i runął, a upadek jego był wielki».

Buduję na piasku, a później się dziwię, że coś nie poszło tak, jak sobie wymyśliłem. Buduję na piasku lekceważące kontakty rodzinne (brak czasu na rozmowę z żoną, dziećmi, wspólną modlitwę). Widzę więc rozszczelnienie naszego małżeństwa. Buduję na piasku, zapominając o codziennej modlitwie i niedzielnej Mszy św., co skutkuje anoreksją mojej wiary. Buduję na skale i mój dom trwa. Wieczorem i rano na kolanach przypominam sobie o Bogu. Buduję na skale i mój dom trwa, dedykując codzienność mojego życia Bogu. Buduję na skale i trwam, modląc się z całą rodziną. Potem mąż całuje żonę, a żona męża. Przepraszam. Wybaczam. Idziemy na kolację, do swych zadań lub do łóżka. Bóg i człowiek spotykają się razem. Teologia i psychologia tworzą jedność. Na dobre i złe. Trwamy.