Łk 17,1-6

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu dla jednego z tych małych. Uważajcie na siebie!

Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli będzie żałował, przebacz mu. I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: „Żałuję tego”, przebacz mu».

Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna».

Przebacz mu!  Łk 17,3

Jeśli twój brat zawini i żałuje, przebacz mu. Nawet siedem razy jednego dnia – mówi Jezus. W porządku. A jeśli nie żałuje?

Bez przebaczenia nie da się żyć. Jako że każdy ma tendencję, by swoje winy umniejszać, a krzywdy wyolbrzymiać, domaganie się sprawiedliwości łatwo zamienia się w nakręcanie spirali niechęci, która szybko przeradza się w nienawiść. Przebaczenie pozwala to rodzące nienawiść napięcie zniwelować. Jest antidotum na truciznę odwetu. Niestety, bywa czasem i tak, że ten, który krzywdzi, nie żałuje, bo niczego złego w swoim postępowaniu nie widzi. Nie zamierza więc też niczego zmieniać. Jak sprawić, by się opamiętał?

Trzeba przebaczać. Ale trzeba też się nawracać. Inaczej świat lepszy nie będzie.