Przypomnieć obowiązki, uwrażliwić na prawa

Jest to dokument, regulujący sytuację małżonków, należących do różnych Kościołów chrześcijańskich, w tym kwestię wychowania religijnego dzieci.

Po tej decyzji członek Rady ds. Ekumenizmu, bp sandomierski Krzysztof Nitkiewicz powiedział: Ten dokument, którego projekt został dzisiaj przyjęty i który zostanie jeszcze przedstawiony Stolicy Apostolskiej do aprobaty, z jednej strony przypomina przyszłym małżonkom o ich obowiązkach wynikających z przynależności do własnego Kościoła, a jednocześnie uwrażliwia ich na prawa i obowiązki współmałżonków. Wszyscy więc powinni kierować się swoją wiarą, ale jednocześnie mieć na względzie dobro rodziny i dobro dzieci. Mam nadzieję, że sformułowania, które zostały użyte będą temu służyły. Istnieje już analogiczny dokument episkopatu Włoch.

Projekt deklaracji nt. małżeństw o różnej przynależności wyznaniowej, został przygotowany w oparciu o współpracę Rady Episkopatu ds. Ekumenizmu i Polskiej Rady Ekumenicznej i zaprezentowany biskupom 24 czerwca na 355. zebraniu plenarnym Konfekcji Episkopatu Polski w Licheniu. Dokument porusza m. in. – sporną dotąd – kwestię wychowania dzieci w wierze. Deklaracja stwierdza, że małżonkowie pozostają członkami własnych Kościołów, ale muszą wspólnie zdecydować w której tradycji kościelnej wychowają dzieci.

Ponieważ Kościół katolicki wymaga od swoich członków oświadczenia, że wytrwają w swojej
wierze oraz przyrzeczenia, że strona katolicka uczyni, co w jej mocy, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i wychowane w wierze katolickiej, w dokumencie zawarto propozycję treści takiego przyrzeczenia. Zawiera ono jednak uwagę, że druga strona może mieć taki sam obowiązek w swoim Kościele, dlatego małżonkowie będą poszukiwać zgody w tej sprawie dla dobra wspólnoty małżeńskiej i życia duchowego dzieci. Taka forma przyrzeczeń może być zastosowana przez wszystkie Kościoły. Oznacza to, że w praktyce ostateczna decyzja co do tradycji kościelnej w jakiej zostaną wychowane dzieci, należy do małżonków.

Deklaracja mówi też szerzej o rozumieniu małżeństwa w tradycji różnych Kościołów. W
pierwszym swym punkcie przypomina, co jest wspólne w nauczaniu o małżeństwie ze strony
Kościoła katolickiego jak i Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej. W drugim jestmowa o rozbieżnościach w nauczaniu – w kwestii m. in. sakramentalności małżeństwa,
ważności i godziwości zawierania go, nierozerwalności i przekazywania życia.

Deklaracja przypomina, że Kościoły o tradycjach protestanckich – inaczej niż Kościół
katolicki czy prawosławny – nie uważają małżeństwa za sakrament. Również w kwestii
nierozerwalności nie są tak kategoryczne jak katolicy. Opowiadają się za nierozerwalnością,
lecz w sytuacji nieodwracalnego rozpadu małżeństwa dopuszczają trwałe rozstanie i nawet, pod pewnymi warunkami, zawarcie ponownego kościelnego związku z inną osobą.