Odkrycie 4000-letniej osady z epoki brązu w Maroku

Odkrycie w Kach Kouch wskazuje, że w epoce brązu, ponad 3000 lat temu, na afrykańskim wybrzeżu Morza Śródziemnego istniały już stabilne osady rolnicze.

Badania prowadzone przez naukowców z Narodowego Instytutu Archeologii Maroka, poszerza dotychczasową wiedzę na temat prehistorii północnej Afryki. Zmieniają również rozumienie powiązań między rejonem Maghrebu a resztą Morza Śródziemnego w czasach starożytnych.

Stanowisko w Kach Kouch zostało po raz pierwszy zidentyfikowane w 1988 r. Pierwsze wykopaliska miały miejsce w 1992 r. Wówczas badacze uważali, że miejsce to było zamieszkane między VIII a VI wiekiem p.n.e. a tezę opierali się na znalezionej tam ceramice fenickiej.

Obecnie, prawie 30 lat po tamtejszych pierwszych odkryciach, przeprowadzono badania z użyciem najnowocześniejszej technologii, taką jak drony, GPS i modele 3D.

Wykopaliska wraz z datowaniem radiowęglowym ujawniły, że osada przeszła trzy fazy osadnictwa między 2200 a 600 rokiem p.n.e.

Najwcześniejsze udokumentowane szczątki (2200–2000 p.n.e.) są rzadkie. Składają się z trzech nieozdobionych skorup ceramicznych, odłupka krzemienia i kości krowiej.

W drugiej fazie, po okresie opuszczenia, wzgórze Kach Kouch było stale zamieszkane od 1300 r. p.n.e. Jego mieszkańcy, których prawdopodobnie było nie więcej niż sto osób, zajmowali się rolnictwem i hodowlą zwierząt.

Mieszkali w okrągłych domach zbudowanych z plecionki i gliny, techniką łączącą drewniane słupy, trzcinę i błoto. Wykopywali w skałach silosy do przechowywania produktów rolnych.

Analiza wskazują, że uprawiali pszenicę, jęczmień i rośliny strączkowe oraz hodowali bydło, owce, kozy i świnie.

Używali również kamieni mielących do przetwarzania zbóż, narzędzi krzemiennych i zdobionej ceramiki. Ponadto udokumentowano najstarszy znany przedmiot z brązu w północnej Afryce (z wyłączeniem Egiptu). Prawdopodobnie jest to fragment złomu usunięty po odlaniu w formie.

Między VIII a VII wiekiem p.n.e., w tak zwanym okresie mauretańskim, mieszkańcy Kach Kouch zachowali tę samą kulturę materialną, architekturę i gospodarkę, co w poprzedniej fazie. Jednak kontakty ze społecznościami fenickimi, które zaczynały osiedlać się w pobliskich miejscach, przyniosły nowe praktyki kulturowe.

Zaczęto uprawiać nowe rośliny, takie jak winogrona i oliwki. Wśród nowych materiałów wyróżniają się fenicka ceramika wytwarzana na kole, taka jak amfory i talerze, a także wykorzystanie przedmiotów żelaznych.

Nie jest jasne, czy populacje Maghrebu w epoce brązu żyły w plemionach, jak miało to miejsce później w okresie mauretańskim. Prawdopodobnie były zorganizowane jako rodziny. Pochówki sugerują, że nie było wyraźnych oznak hierarchii.

Naukowcy zakładają, że mogli mówić językiem podobnym do amazigh, czyli rodzimego języka północnoafrykańskiego, który nie został zapisany aż do wprowadzenia alfabetu fenickiego.

Ciągłość kulturowa udokumentowana w Kach Kouch sugeruje, że populacje te są bezpośrednimi przodkami ludów mauretańskich z północno-zachodniej Afryki.

Odkrycie w Kach Kouch jest nie tylko pierwszą i najstarszą znaną osadą epoki brązu w Maghrebie, ale także zmienia rozumienie prehistorii w tym regionie oraz stawia wyzwania dot. dotychczasowej narracji historycznej nt. Afryki Północnej.

Oryginalny art. i zdjęcia na: https://theconversation.com/discovery-of-a-4-000-year-old-bronze-age-settlement-in-morocco-rewrites-history-253172