Od bezradności ku dojrzałości

Syr 2, 1-11

Bo w ogniu próbuje się złoto, a ludzi miłych Bogu – w piecu poniżenia (Syr 2,5)

Jak niezwykła jest niebiańska perspektywa, że nawet z czasu trudu Bóg potrafi wyprowadzić błogosławieństwo, by obrócić całą sytuację dla naszego dobra. To, co po ludzku wydaje się stracone, przyniesie owoce i będzie pomnożone. Tam, gdzie była żałoba i zamartwianie, Bóg wzbudza radosny taniec (Ps 30, 12) W miejscu śmierci, tylko Jezus zaprowadza życie. Bóg nie gwarantuje nam życia bez wyzwań, ale zapewnia obrócić bieg zdarzeń, niczym cenne lekcje, ku rozwojowi i wyposażeniu do dojrzałości. Choć swoją wszechmocą Stwórca mógłby wyrównać ścieżki naszej codzienności w sekundę, to jednak ponad efektem samym w sobie, jest wartość samej drogi. Wartość podążania w procesie, odkrywania własnych zasobów i możliwości, jak wiele możemy uczynić w naszym życiu, współpracując z Bogiem. Jak sprawczy jesteśmy, pełni mądrości czerpiąc z umysłu Chrystusowego (1 Kor 2,16). Bóg jest dobrym Ojcem, który zamiast wyręczać swoje dzieci ku bezradności, towarzyszy nam, byśmy wzrastali na dojrzałych, mądrych zarządców.