Ja, najmniejszy spośród wszystkich i wzgardzony

1 Kor 15, 1-11

Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży (1 Kor 15,9)

Zawsze uderza mnie pokora wielkich Apostołów, którzy dotarli z Ewangelią na krańce świata i do dzisiaj są uznawani w Kościele za Świętych. Wydaje się to kluczem do tego, w jaki sposób Bóg mógł posługiwać się nimi, aby nigdy nie ulegli pokusie przypisania sobie dzieł, które przecież nie były ich. Jak powie dziś święty Paweł, „pracowałem więcej od nich wszystkich (innych apostołów), nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.” Kiedy jakiś czas temu rozpoczynałem lekturę dzieł św. Teresy z Avila takich jak „Twierdza wewnętrzna” czy „Droga doskonałości” urzekło mnie to, co we wstępie do nich napisała sama autorka. Zanim zaczęła dzielić się głębokimi doświadczeniami mistycznymi i ich zrozumieniem próbowała dać znać wszystkim czytającym, że nie umie pisać i na pewno to, co zrobi, będzie niedoskonałe. Prosiła, aby w razie gdyby pisała coś niezgodnego z poprawną teologią, poprawić ją i skorygować. Przypomnę, że te słowa pochodzą z ust jednego z Doktorów Kościoła. Święty Patryk, znany jako apostoł Irlandii, który przez niezwykłą moc Bożą towarzyszącą jego głoszeniu przyprowadzał rzesze pogan i innowierców do zbawczej relacji z Chrystusem zwykł podpisywać się w taki sposób: „Patryk, grzesznik, najbardziej prosty i najmniejszy spośród wszystkich wiernych oraz wzgardzony przez wielu.” Ile uniżenia i pokory w sercu trzeba mieć, by podpisywać się w taki sposób? A co o sobie mówi nam dziś św. Paweł, Apostoł Narodów? 

„W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi. Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna. Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje”. 

Prośmy dziś Pana o łaskę pokory, abyśmy pozwolili Mu czynić przez nasze życia wszystko to, co chce, a nigdy nie wpadli na zwodniczy pomysł, by okraść go z chwały należnej jedynie Jemu.