Ugościć anioła

Hbr 13,1-8

Nie zapominajcie też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę. (Hbr 13, 2)

Ależ my często mylimy się co do ludzi, oceniając ich na pierwszy rzut oka! Niejeden raz przyszło nam się później gryźć w język, a i w sumieniu gryźć z powodu własnej głupoty. Dobra wieść jest taka, że to po prostu skłonność naszej ludzkiej natury (łamane przez) umysłu. Zła – że poddawanie człowieka ocenie i to na podstawie jego wyglądu jest po prostu prymitywne i wiąże się z poczuciem wyższości. Tymczasem w Ewangelii wielokrotnie znajdujemy pouczenia odnoszące się do tej ludzkiej skłonności, oraz sytuacje, z których ewidentnie wynika, że Pan Bóg ma zupełnie inne podejście. „Dobrze widzi się tylko sercem” i „najważniejsze jest niewidoczne dla oczu” cytujemy, owszem, chętnie, ale już w codziennym życiu najczęściej to nasze oczy stanowią pułapkę będącą zagrożeniem dla braterskiej miłości, o której mówi autor Listu do Hebrajczyków. Jednym z jej wyrazów jest gościnność. Dodać należy, że nie chodzi zapewne jedynie o umiejętność otwarcia drzwi mieszkania i zaparzenia kawy, czy zrobienia kanapki nieoczekiwanemu gościowi. Swoją drogą... ileż to aniołów przechodziło już pod tymi naszymi drzwiami i nie doczekali się ich otwarcia?