Czy mamy odwagę wprowadzać Jego naukę w nasze życie?

Mk 1,21-28 

W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.

Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga».

Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego! » Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.

A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Zdumiewali się Jego nauką. Mk 1,22a

Jezus rozpoczyna swoją publiczną działalność, a Jego słowa od razu robią wrażenie na słuchaczach. Mówi „jak ten, który ma władzę” – nie tylko naucza, ale i ukazuje moc przez swoje czyny, wyrzucając ducha nieczystego. Ludzie czują autentyczność i siłę, jakiej dotąd nie doświadczyli. Współczesny nam świat jest pełen sprzecznych głosów, powodujących wiele zamętu. Czujemy pragnienie odnalezienia autorytetu, który nie tylko głosi prawdę, ale też nią żyje. Jezus przypomina nam, że prawdziwa władza rodzi się z pokory, służby i zgodności słów z czynami. Czy w hałasie codzienności umiemy dostrzec Jego głos? Czy mamy odwagę wprowadzać Jego naukę w nasze życie?