Libretto na zakończenie

Teoretycy opery mówią, że libretto, stanowiąc początek i wprowadzenie w dzieło, powinno być skonstruowane w sposób przejrzysty, a bez wchodzenia w szczegóły ma podkreślać węzłowe momenty akcji. Libretto wprowadza więc w dzieło, stoi u jego początku, pozwala przygotować się na zrozumienie całości utworu.

Ks. Zbigniew Niemirski

|

30.07.2011 17:00 GN 30/2011

Coś zgoła odwrotnego zrobił prorok, którego orędzia stanowią drugą część Księgi Izajasza. Zamiast na początku, swoje libretto umieścił w jego zakończeniu. Nie można mieć o to do niego pretensji, bo przecież żył całe dziesiątki stuleci wcześniej, niż wymyślono operę. Ale jeśli przywołujemy operę, to dlatego, że żyjemy w czasach, gdy streszczenie i literacki bryk zbyt często zastępują nam solidną lekturę. Libretto wprowadzało, bryk stanowi wielce niedoskonałą protezę. Po libretcie słuchacz oddawał się smakom każdego szczegółu rozwinięcia, po bryku pojawia się niby-‑zrozumienie, ale jest ono powierzchowne, byle jakie, a najczęściej nijakie.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.