Dzieje ludzkości nie są sumą przypadków: Bóg realizuje w historii swój plan

W Liście do Tytusa czytamy: „Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa” (2,11-13). Fragment ten jest odczytywany co roku podczas pasterki. Egzegeci spierają się, czy autorem Listu do Tytusa rzeczywiście jest św. Paweł. Przyjmijmy za niektórymi z nich, że apostoł napisał go po uwolnieniu z rzymskiego więzienia, prawdopodobnie z pomocą sekretarza. Znajdując się w Nikopolis, położonym we wschodniej części cesarstwa, Paweł pisze do jednego ze swoich najbliższych współpracowników, który pomagał mu w łagodzeniu konfliktów w Koryncie oraz w organizacji zbiórki pieniężnej na rzecz Kościoła w Jerozolimie. Przekazuje mu szereg wskazówek dotyczących nauczania i organizacji chrześcijańskich wspólnot na Krecie. Kulminacyjny punkt listu mówi o dwóch odsłonach objawienia się Boga. Pierwsza miała miejsce w historii, druga dopiero nastąpi. Pomiędzy nimi rozgrywa się życie chrześcijan.