Dłoń zatrzymana nad ziemią. Przemierzając Stany Zjednoczone – od Chicago do Las Vegas

Ile mu miejsca w niej zostawiasz, żeby mógł dokonywać dzieła stworzenia, którego śladem wędrujesz. „Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga” – tak psalmista nazywa po imieniu dalekich od prawdy. W tutejszym krajobrazie nie da się ani przez chwilę zwątpić w wielkość Tego, który bez bólu strąca dzień w zmierzch. A drzewa w Parku Narodowym Skamieniałego Lasu zachował zimne jak skała z wzorem słojów, przypominających, ile miały lat, kiedy zmieniły się w głazy. W zeszłym roku na przełomie listopada i grudnia w ciągu trzech tygodni przejechaliśmy ponad 7 tys. kilometrów szlakiem znanych amerykańskich kanionów. Przemierzaliśmy pejzaż, który, według geologów, zaczął się kształtować przed około 70 mln lat. Ale, biorąc pod uwagę, że w Wielkim Kanionie rzeki Kolorado odkryto skałę liczącą 1840 mln lat, trudno powiedzieć, w jakich obszarach czasu się poruszaliśmy. Bóg wybrał sobie Amerykę, żeby w jej kanionach zostawić swoje dzieło w trakcie tworzenia. Zatrzymał dłoń w dniu trzecim czy czwartym nad ziemią niedokończoną, która jeszcze wszystkiemu się dziwi. Przegląda, co z siebie wyrzuciła, i decyduje, co z tego zostawić. Dzięki temu mieliśmy wrażenie, że oglądamy pierwsze plany nakreślone ręką Stwórcy na tablicy Bisti Badlands – części pustyni De-Na-Zin Wilderness w stanie Nowy Meksyk.