Ocaleni od chaosu 

JR 23,1-6

W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie (Jr 23,6)

Chaos często bywa skutkiem rozproszenia. Zdarza się tak wówczas, gdy nasze myśli biegną w sprzecznych kierunkach i gubią się w poszukiwaniu światła. Myśli pełne rozproszenia potrafią być jak przerażone dzieci, które potykając się o siebie usiłują wydostać się z ciemnego pokoju. W takich chwilach gęstnieje lęk, który uniemożliwia zobaczenie chociażby zarysu odpowiedzi, której tak bardzo potrzebujemy, by właściwie postawić kolejne kroki.

Rozproszenie może ogarniać nie tylko umysł, ale także i serce. Chaos walczących ze sobą myśli przenosi się do głębi pragnień i potęguje zamęt. Potrzeba podjęcia decyzji gubi się w labiryncie gorączkowych i rozpaczliwych poszukiwań. Biada nam, gdy pozwolimy, aby wewnętrzne rozproszenie ogarniało nas coraz częściej, aż wreszcie -   jak tosyczny domownik zamieszka w nas i zatruje zdolność oceny rzeczywistości.

Gdy bezradnie stajemy pośrodku takiego chaosu - na wagę złota są ludzie, którzy potrafią go choć trochę uciszyć (Jr  23, 4). Obecność pełna pokoju lub dobrze postawione pytanie stają się wówczas początkiem powrotu do siebie (Jr 23, 6). Krystalizuje się błogosławione skupienie wewnątrz umysłu głodnego prawdy i serca złaknionego miłości.