Zwróceni ku życiu

Mdr 1, 13-15; 2, 23-24

Do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka (Mdr 2,23)

Śmierć patrzy z zazdrością na rozkwit życia, którego mimo swej potęgi nie jest w stanie pokonać. Człowiek obejmuje swoim spojrzeniem zarówno krainę utraty, jak i świat pełen obfitości. Obie potęgi snują codziennie swoje opowieści i ukazują rozległe panoramy własnych tajemnic. Nie wpatruj się jednak w mrok otchłani, w której życie zdaje się gasnąć. Zwracaj spojrzenie na „byty tego świata, które niosą zdrowie” (Mdr 1, 14). Otwieraj się na stwórczą moc, która umie dawać tylko dobro. Nawet śmierć, której Bóg nie stworzył, potrafi On uczynić przydatną jako ścieżkę do pełni. Stanie się ona bramą obfitości, mimo że Nieprzyjaciel człowieka zapragnął jej jako przesmyku zagłady. Nie otchłań ostatecznie jest królową lecz Nieśmiertelność (Mdr 2, 23). Możesz jej doświadczać, stając w kontemplacji obrazu Boga, jaki nosisz w sobie (Mdr 2,23). Oddychaj zatem obdarowaniem, czuj życie, smakuj rozkosz istnienia. Rozpływaj się pod miłosnym dotykiem Boskiej dobroci, która przepływa zarówno w potężnych, jak i cichych, stwórczych tchnieniach. Życie, którego źródłem jest Miłość, wzbiera i przenika wszystko.