Skok na winnicę

1 Krl 21, 1b-16

przyszło dwóch ludzi nikczemnych, którzy zasiadłszy przed nim, zaświadczyli przeciw niemu, mówiąc: «Nabot zbluźnił Bogu i królowi» (1 Krl 21,13)

Bezczelność Achaba. Opisana w kronikarskich, suchych, beznamiętnych wręcz słowach. Król Samarii chce wejść w posiadanie winnicy, należącej do Nabota Jizraeelity. Fakt, chce za nią zapłacić lub dać w zamian inną. Nie potrafi jednak zrozumieć odmowy Nabota: „.Niech mnie Pan broni przed tym, bym miał ci oddać dziedzictwo mych przodków”. Z pomocą przychodzi żona, Izebel: w imieniu męża wysyła listy do dostojników, którzy mają rozprawić się z niepokornym Nabotem. Ci znajdują, za jej radą, fałszywych świadków, oskarżających go o bluźnierstwo. Wyprowadzają go za miasto, kamienują. Plan wykonany. „Kiedy tylko Achab usłyszał, że Nabot umarł, zaraz wstał, aby zejść do winnicy Nabota Jizreelity i wziąć ją w posiadanie”. Przeszkoda do wejścia w posiadanie nie swojej własności usunięta. Chęć zbudowania swojego wizerunku, nakarmienia własnego ego owocami nie swojej pracy - zaspokojona. Ani słowa w dzisiejszym czytaniu o choćby jednym sprawiedliwym, który by zakwestionował fałszywe oskarżenia wobec ofiary. Kto by się odważył walczyć z systemem, który zapewnia pracę, pozycję, święty spokój. Oficjalną wersją zdarzeń zarządza ten, kto ma władzę. 
„Nie tak będzie między wami”…