Artyści w dawnych wiekach stosowali kilka różnych sposobów, zwanych typami ikonograficznymi, przedstawiania Trójcy Świętej. Bodaj najbardziej oryginalny powstał w XVII wieku w Hiszpanii.
Nazwano go „Dwie Trójce”. Na obrazach malowanych zgodnie z tym typem widzimy Świętą Rodzinę, Maryję i Józefa z małym Jezusem pośrodku, oraz Trójcę Świętą ukazaną pionowo – na górze znajduje się Bóg Ojciec, poniżej Duch Święty, zwykle pod postacią gołębia, a na dole stoi Jezus.
Istotą tych obrazów jest pokazanie Boskiej i ludzkiej natury Jezusa. On bowiem jako jedyny należy do obu trójc jako Bóg i człowiek jednocześnie. Często na tych obrazach linie łączące Trójcę Świętą i trójcę ziemską tworzą krzyż, co daje kolejne skojarzenie symboliczne ze zbawczą ofiarą Chrystusa, jaka dokonała się właśnie na krzyżu.
Wertykalny układ Trójcy Świętej jest zapożyczony z obrazów ilustrujących chrzest Chrystusa, z tą różnicą, że na obrazach przedstawiających Dwie Trójce Chrystus jest jeszcze dzieckiem.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Leszek Śliwa Zastępca sekretarza redakcji „Gościa Niedzielnego”. Prowadzi także stałą rubrykę, w której analizuje malarstwo religijne. Ukończył historię oraz kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim. Przez rok uczył historii w liceum. Przez 10 lat pracował w „Gazecie Wyborczej”, najpierw jako dziennikarz sportowy, a potem jako kierownik działu kultury w oddziale katowickim. W „Gościu” pracuje od 2002 r. Autor pierwszej w Polsce biografii papieża Franciszka i kilku książek poświęconych malarstwu.