Czyści jak Hostia

1. Kwas (hebr. chamec) powinien zostać usunięty przed wieczerzą paschalną. Tak nakazywała żydowska tradycja.  Pierwsi chrześcijanie wszyscy byli Żydami i najprawdopodobniej świętowali seder, czyli żydowską Paschę, łącząc tradycję judaizmu z nową symboliką odnoszoną do Chrystusa i Jego Paschy. Św. Paweł nawiązuje do zwyczaju usuwania kwasu obecnego np. w chlebie czy innych produktach mącznych w wieczór poprzedzający Paschę. Żydzi po zachodzie słońca rozpoczynali świętowanie Paschy. Spożywali posiłek nawiązujący do posiłku poprzedzającego wyjście Izraelitów z Egiptu. Podczas tej uczty jedynym dozwolonym rodzajem pieczywa była maca, czyli chleb niekwaszony, przaśny.

2. Apostoł Paweł widzi w kwasie symbol zła i przewrotności, która wpływa na innych. W Ga 5,9 przestrzega podobnie jak w dzisiejszym fragmencie: „Trochę kwasu ma moc zakwasić całe ciasto”. Tak samo interpretowała chamec tradycja żydowska. Pan Jezus również ostrzegał uczniów przed kwasem faryzeuszy, czyli i On dostrzegał w kwasie symbol niegodziwości, która może się rozprzestrzeniać. Wypada wspomnieć, że inaczej pojęcie kwasu funkcjonuje w przypowieści o zaczynie. Tam zakwaszanie ciasta oznacza coś pozytywnego, a mianowicie stopniowy wzrost królestwa Bożego. W kontekście żydowskiej Paschy kwas był jednak zdecydowanie symbolem negatywnym.

3. „Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha”. Nie pada tutaj określenie baranek paschalny, ale w innych miejscach Nowego Testamentu Jezus jest wprost nazwany barankiem. Chrystus umierał na krzyżu w czasie, gdy w świątyni zabijano baranki paschalne. Święty Paweł wskazuje, że to, co się dokonało w Wieczerniku i na Golgocie, jest nową chrześcijańską Paschą. Jezus przez swoją ofiarę na krzyżu wyprowadza ludzi z niewoli moralnej i duchowej, i zawiera z nimi Nowe Przymierze. Biblista Brant Pitre zwraca uwagę, że w świątyni jerozolimskiej zabijano baranki w sposób bardzo przypominający ukrzyżowanie. To ciekawostka, ale bardzo wymowna. Baranki były zabijane przez kapłanów, a potem pieczone i spożywane w domach podczas uczty paschalnej. W Wieczerniku nie ma na stole baranka, bo Barankiem jest Jezus ofiarowany na krzyżu. Baranek powinien zostać spożyty przez uczestników uczty. W czasie Eucharystii spożywamy Ciało i Krew Baranka ukrytego pod postaciami chleba i wina. Ofiara i uczta – te dwa wymiary Eucharystii przenikają się i dopełniają.

4. Świętowanie Wielkanocy musi łączyć w sobie prawdę o krzyżu i zmartwychwstaniu. Jezus umiera i wraca do życia. Dokonuje przejścia ze śmierci do życia. Nasza Pascha z Chrystusem oznacza przejście od ciemności śmierci ku nadziei zmartwychwstania. Zwycięstwo Jezusa, w którym mamy już swój udział, ma także wymiar moralny – jesteśmy wezwani, by usuwać kwas, czyli grzech ze swego życia. Chleb Eucharystyczny jest czymś znacznie większym niż żydowska maca – jest udziałem w czystości i prawdzie Chrystusa – Baranka. Świętowanie Wielkanocy rodzi zobowiązanie do stałej walki z kwasem zła i stawaniem się czystą przaśną Hostią, darem dla Boga i innych.