Módl się jak Jezus. Medytacja na V Niedzielę Wielkiego Postu

[Jeśli pierwszy raz korzystasz z takiej formy modlitwy, warto przed jej rozpoczęciem przeczytać WPROWADZENIE]

• Kompozycja miejsca: Spróbuj wyobrazić sobie ziarenko gorczycy na różnych etapach wzrostu. Zobacz, jak ktoś troskliwie umieszcza je w ziemi, jak powoli się rozwija, rośnie, w końcu staje się ogromnym krzewem, w którym ptaki wiją swoje gniazdo, a ludzie odpoczywają w jego cieniu.
• Modlitwa przygotowawcza: Poproś Boga, żeby wszystko, co wydarzy się na tej modlitwie oraz ewentualne decyzje, do podjęcia których zainspiruje cię ona, były zgodne z Jego wolą.
• Następnie powoli przeczytaj Ewangelię:

Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach». Powiedział im inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło». To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata.
(Mt 13,32-35)

• Prośba o owoc: O doświadczenie wewnętrznego pokoju, nadziei i cierpliwości.

1. Królestwo

Pan Jezus opowiada o Królestwie Niebieskim, które wraz z Nim pojawiło się w naszym świecie. Wyobraź sobie zebranych nad Jeziorem Galilejskim ludzi, którzy z zapartym tchem słuchają tego nauczania. Wyobraź sobie, że jesteś wśród nich. Przyjrzyj się twarzom słuchaczy i wymalowanej na nich tęsknocie za Bożym Królestwem. Jakie uczucia budzą się w tobie, kiedy słyszysz Jezusa podejmującego ten temat?

Co ciekawe, Pan Jezus nie porównuje Królestwa Niebieskiego do słynnych libańskich cedrów, czy innych szlachetnych drzew, ale do… wielkiego krzaka gorczycy. To nie jest obraz wzięty z wysokiej religijnej symboliki, ale ze zwyczajnej, prostej codzienności. Już w ten sposób sugeruje, że Boże Panowanie, które pragnie zaprowadzić, nie jest czymś oderwanym od naszego życia, ale czymś bardzo prostym, co jest w zasięgu ręki każdej i każdego z nas. Co czujesz myśląc o tym obrazie zaproponowanym przez Pana Jezusa? Spróbuj odpowiedzieć maksymalnie szczerze, niezależnie czy będzie to rozczarowanie, ulga, czy entuzjazm. Trwaj przy uczuciach, jakie się w tobie rodzą – Pan Bóg dotyka przez nie czegoś ważnego w twoim sercu! 

2. Wzrost

Drugi obraz na przedstawienie rzeczywistości Królestwa Niebieskiego Jezus zaczerpnął… z kuchni. Opowiada w jaki sposób zaczyn na chleb zakwasza dużą ilość mąki. Pan próbuje w ten sposób oddać dynamikę wzrostu Jego Królestwa w świecie. Wyobraź sobie ten spokojny, powolny proces. Pomyśl o momencie wyrabiania ciasta, o czasie, jakiego potrzebuje ono, żeby wyrosnąć, w końcu o efekcie końcowym w postaci świeżego pieczywa prosto z pieca – prostego pożywienia, które nigdy się nie nudzi, choć dzięki niemu codziennie zaspokaja się głód. Jezus ilustruje tym sposobem, że Bożego panowania nie zaprowadza się przemocą, ale przez drobne i niepozorne oddziaływanie w małych rzeczach. Na ile zgadzasz się z tą wizją?

Zawsze kiedy przebaczamy, kochamy i budzimy nadzieję; kiedy dajemy konkretnym osobom doświadczenie bycia zauważonym, przyjętym i docenionym; kiedy jesteśmy blisko ciesząc się z radosnymi i płacząc ze smutnymi i skrzywdzonymi – Królestwo Niebieskie staje się częścią naszego współczesnego świata.

Pomyśl o najbliższych dniach, o tym co cię czeka. W jaki sposób w tej konkretnej rzeczywistości będziesz mógł przyczynić się do wzrostu Bożego panowania w świecie?

3. Cisza

Oba te obrazy Królestwa Niebieskiego łączy to, że ilustrują one spokojny, naturalny, organiczny wzrost. Jest jeszcze druga cecha wspólna: jeden i drugi proces dokonuje się w ciszy.

Każdy człowiek w głębi serca posiada pokłady ciszy, która jest pierwszym językiem komunikacji z Bogiem.

Spróbuj uświadomić sobie dźwięki, jakie docierają do ciebie w tym momencie. Może to szum ulicy, tykanie zegara, lub po prostu twój własny oddech. Fakt, że jesteś w stanie je sobie uświadomić jest dowodem na tę głęboką, wewnętrzną ciszę, która mieszka w tobie – to na jej tle zauważasz wszystkie te odgłosy. Spróbuj zdać sobie sprawę z twojej wewnętrznej ciszy i trwaj przy tym doświadczeniu.

Możesz też wybrać jedno słowo lub zdanie będące drogą, po której schodzisz coraz głębiej we własne serce: w krainę ciszy, będącej Obecnością. Tym zdaniem może być klasyczne wezwanie tzw. modlitwy Jezusowej: Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną; modlitwa św. Faustyny: Jezu, ufam Tobie; zawołanie Marana tha; wypowiadane powoli imię Jezus; lub jakakolwiek inna, bliska ci fraza. Wypowiadaj ją powoli, połącz z rytmem twojego oddechu. Uświadom sobie, że w tej ciszy, z każdym oddechem, Królestwo Niebieskie wzrasta w twoim sercu.

Rozmowa końcowa:

Na zakończenie porozmawiaj z Jezusem jak przyjaciel z przyjacielem o tym, co było dla ciebie najważniejsze podczas tej medytacji. Możesz też po prostu przedłużyć doświadczenie wchodzenia w ciszę, nasyconej bliskością Boga.
Na koniec, spokojnie odmów modlitwę „Ojcze nasz”.

Przeczytaj: Medytacje na kolejne niedziele Wielkiego Postu