Czy zbyt mało znaków uczyniłem, byś przestał się zamartwiać i w końcu mi zaufał?

Mk 8,14-21

Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!»

A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem».

I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

 I rzekł im: „Jeszcze nie rozumiecie?”. Mk 8,21

To takie ludzkie, zamartwiać się o sprawy codzienności. W losach świata nie było ani jednego pokolenia, które nie poświęcałoby większości sił na zapewnienie sobie bezpiecznego i dostatniego życia. Robili to nawet uczniowie Jezusa. Ale dziś dziwimy się im nie dlatego, że zamartwiają się o pokarm, ale dlatego, że jakby ogłuchli na nauczanie Jezusa. Zapomnieli, kto jest ich Mistrzem, i nie skojarzyli, że skoro wiele razy nakarmił tłumy, to nie pozwoli zginąć także im. Strach sprawił, że przestali Go słuchać. Surowa lekcja, którą daje dziś Jezus, ma wybudzić uczniów, ale i nas, z niedowiarstwa i zbytniego zatroskania o sprawy doczesne. Dzisiaj Bóg mówi: Czy zbyt mało znaków uczyniłem, byś przestał się zamartwiać i w końcu mi zaufał?