Homo sovieticus. Od Dostojewskiego do Lenina i z powrotem
„Religia jest jak gwóźdź: kiedy uderzysz w głowę, wbijasz go tylko głębiej… Potrzebne są obcęgi. Religię trzeba schwycić mocno, podważyć od spodu – nie trzeba jej bić z góry, ale wyciągać, wyciągać z korzeniami” – pisał Anatol Łunaczarski.
Wojtek Laski /East News
Termin homo sovieticus – w łacińskim brzmieniu człowiek sowiecki – ukuł Aleksander Zinowiew (1922–2006) – moskiewski logik, zmuszony do emigracji w 1978 roku, pisarz, autor kapitalnych satyr na system sowiecki. W roku 1982 opublikował swoją analizę fenomenu „człowieka sowieckiego”: doskonałego koniunkturalisty i oportunisty, pozbawionego samodzielności myślenia i poczucia godności, podporządkowanego kolektywowi (stadu), roszczeniowego („muszą mi dać”), gotowego zawsze do agresji wobec słabszych, uniżonego wobec silniejszych. Zinowiew przedstawił syntezę urodzonego niewolnika.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
Andrzej Nowak
