Kończący dziś 87 lat Franciszek jest trzecim najstarszym papieżem w ciągu ostatnich 700 lat historii Kościoła. Palma pierwszeństwa należy do Leona XIII, który zmarł w 1903 roku w wieku 93 lat. Drugi w kolejności jest Klemens XII, który zmarł w 1740 roku, dwa miesiące przed ukończeniem 88 lat.
Wprawdzie ponad 95 lat żył Benedykt XVI, zmarły w 2022 roku, jednak papieżem przestał być on w 2013 roku, gdy miał prawie 86 lat (brakowało mu niespełna dwóch miesięcy).
Franciszek wyprzedza Klemensa X, który w 1670 roku zmarł kilka dni dni po swych 86. urodzinach. Również prawie 86 lat (brakowało mu 3 miesięcy) przeżył bł. Pius IX, który zmarł w 1878 roku.
Jorge Mario Bergoglio od 13 marca 2013 jest 266. biskupem Rzymu jako papież Franciszek. W chwili wyboru miał 76 lat i do tego czasu przez 15 lat był arcybiskupem metropolitą swego rodzinnego miasta - Buenos Aires. Do 2011 przed dwie trzyletnie kadencje był przewodniczącym episkopatu swego kraju.
Jest pierwszym Argentyńczykiem i w ogóle mieszkańcem Ameryki, a także pierwszym jezuitą, który został wybrany na najwyższy urząd w Kościele katolickim. Również jako pierwszy przybrał imię Franciszek. Jak sam powiedział tuż po pierwszym ukazaniu się zgromadzonym na Placu św. Piotra, kardynałowie wybrali papieża "z końca świata".
Obecny papież urodził się 17 grudnia 1936 w Buenos Aires jako jedno z pięciorga dzieci w rodzinie włoskiego imigranta - pracownika kolei. Z wykształcenia jest technikiem chemikiem. 11 marca 1958 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego - nowicjat odbywał w Chile, gdzie kształcił się w zakresie przedmiotów humanistycznych, a następnie w Kolegium św. Józefa w podstołecznym San Miguel, uzyskując tam licencjat z filozofii. Studiował następnie literaturę i psychologię w Kolegium Maryi Niepokalanej w Santa Fe i w Kolegium Zbawiciela w Buenos Aires.
13 grudnia 1969 wyświęcił go na kapłana ówczesny metropolita Córdoby abp Ramón José Castellanos (1903-79), po czym kontynuował on studia w Hiszpanii i tam 22 kwietnia 1973 złożył śluby wieczyste w swym zakonie. Po powrocie do kraju był m.in. mistrzem nowicjatu, wykładowcą na wydziale teologicznym w swym dawnym kolegium w San Miguel, a w latach 1973-79 prowincjałem jezuitów w Argentynie. W tym czasie wyjeżdżał również kilkakrotnie na dłuższe lub krótsze pobyty do Niemiec. W latach 1980-86 był rektorem kolegium w San Miguel.
20 maja 1992 św. Jan Paweł II mianował 55-letniego wówczas jezuitę biskupem pomocniczym archidiecezji Buenos Aires; sakrę nowy hierarcha przyjął 27 czerwca tegoż roku z rąk ówczesnego arcybiskupa stolicy kard. Antonio Quarracino. Jego zawołaniem biskupim są słowa "Miserando atque eligendo" (Spojrzał z miłosierdziem i wybrał). 3 czerwca 1997 Ojciec Święty powołał hierarchę na arcybiskupa koadiutora z prawem następstwa, a w niecały rok później – 28 lutego 1998 mianował go arcybiskupem metropolitą jego rodzinnego miasta. 30 listopada tegoż roku papież mianował go jednocześnie ordynariuszem dla wiernych obrządków wschodnich w Argentynie, niemających własnego biskupa.
Na konsystorzu 21 lutego 2001 Jan Paweł II włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego, przyznając mu jako kościół tytularny w Rzymie świątynię pw. św. Roberta Bellarmina. Jako biskup i kardynał przyszły papież uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych z Synodami Biskupów na czele. W latach 2005-11 przez dwie trzyletnie kadencje był przewodniczącym Argentyńskiej Konferencji Biskupiej.
W dniach 18-19 kwietnia 2005 kard. Bergoglio wziął udział w konklawe, które wybrało Benedykta XVI i – jak się okazało po latach – już wówczas był jednym z głównych kandydatów na nowego papieża, zajmując w ostatnim głosowaniu drugie miejsce za kard. Josephem Ratzingerem. A 8 lat później w wyniku konklawe w dniach 12-13 marca 2013 zastąpił go na urzędzie biskupa Rzymu. Ale wcześniej – 23 lutego tegoż roku Benedykt XVI mianował argentyńskiego hierarchę-jezuitę członkiem Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, działającej w ramach Kongregacji ds. Biskupów. Była to jedna z ostatnich decyzji tego papieża, który w 5 dni później zakończył swój pontyfikat. Oficjalne rozpoczęcie posługi nowego Ojca Świętego nastąpiło niespełna tydzień później – 19 marca 2013 r.
Franciszek jest pierwszym jezuitą na Tronie Piotrowym, a zarazem pierwszym Następcą św. Piotra - zakonnikiem od ponad półtora stulecia. Poprzednim biskupem Rzymu, który przed wyborem należał do jakiegoś zakonu, był kameduła Grzegorz XVI (Bartolomeo Cappellari; 1765-1846, papieżem był od 1831). Wybrano go na biskupa Rzymu 2 lutego 1831, po konklawe, które trwało ponad 2 miesiące (poprzedni papież, Pius VIII, zmarł 30 listopada 1830).
Określenie dokładnego wieku wszystkich papieży jest niemożliwe, gdyż z pierwszego tysiąclecia na ogół brakuje dokładnych danych o wielu z nich, często nie są znane nawet ogólne wiadomości o ich życiu, a tym bardziej o ich wieku w chwili wyboru i zgonu. Pewne dane co do wieku mamy dopiero w odniesieniu do papieży czasów nowożytnych.
Niewykluczone jednak, że w średniowieczu najstarszymi następcami św. Piotra byli: Celestyn III, który zmarł w 1198 roku w wieku około 92-93 lat. 88 lat mógł mieć Lucjusz III, zmarły w 1185 roku. 86 lub 87 lat (według różnych dat urodzenia) miał też w chwili śmierci w 1296 roku św. Celestyn V. Około 87 lat żył Grzegorz XII, zmarły w 1417 roku, który jednak papieżem przestał być dwa lata wcześniej.
Według Rocznika Papieskiego (Annuario Pontificio), Franciszek jako biskup Rzymu jest 265. następcą św. Piotra. Faktycznie jednak jest 263., gdyż Benedykt IX w burzliwym XI wieku trzykrotnie obejmował Stolicę Piotrową (1033-1044, 1045-1046 i 1047-1048) i każdy z jego pontyfikatów został policzony oddzielnie, mimo że za każdym razem papież nosił to samo imię.